لغتنامه دهخدا
تغالی . [ ت َ ] (ع مص ) گوالیدن گیاه و بلند و درهم پیچیدن آن و انبوه شدن وی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بلند شدن گیاه و بزرگ و درهم پیچیده شدن درخت . (از اقرب الموارد). || رفتن گوشت و نزار گردیدن ناقه و جز آن ، یقال : تغالی لحم الناقه ؛ ای ذهب . (منتهی الارب )