لغتنامه دهخدا
تأتب . [ ت َ ءَت ْ ت ُ ] (ع مص )آماده شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || پوشیدن اِتب را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به تأتیب شود. || سخت شدن . || گذاشتن چله ٔ کمان بر سینه و بیرون آوردن هر دو بازوان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء): تأتب قوسه