توبه شکنلغتنامه دهخداتوبه شکن . [ ت َ / تُو ب َ / ب ِ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) آنکه می شکند عهد و میثاق خود را در توبه کردن . (ناظم الاطباء). آنکه خود توبه ٔ خود شکند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || که سبب شکستن توبه است . توبه شکننده
توبه شکنفرهنگ فارسی عمید۱. آنکه توبۀ خود را بشکند و دوباره مرتکب گناه شود.۲. آنچه سبب شکستن توبه شود.
توبهلغتنامه دهخداتوبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ) قوس قزح را گویند و به این معنی بجای بای ابجد یای حطی هم آمده است . (برهان ). قوس قزح و آژفنداک . (ناظم الاطباء). رجوع به تویه شود.
تؤبهلغتنامه دهخداتؤبه . [ ت ُ ءَ ب َ ] (ع اِ) (از «ت ء ب ») عار و ننگ . (منتهی الارب ). اِبَة. (منتهی الارب ). رجوع به اِبة شود.
توبئةلغتنامه دهخداتوبئة. [ ت َ ب ِ ءَ ] (ع مص ) (از «وب ء») آماده کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء): وبأه توبئة؛ عبأه . (اقرب الموارد).
توبةلغتنامه دهخداتوبة. [ ت َ ب َ ] (اِخ ) (تل ...) در جانب شرقی دجله مقابل شهر موصل و متصل به نینوا و در آنجای تلی است که آنرا زیارت کنند و در آنجا به تفرج پردازند. رجوع به معجم البلدان ذیل «تل توبة» شود.
توبه دهلغتنامه دهخداتوبه ده . [ ت َ / تُو ب َ / ب ِ دِه ْ ] (نف مرکب ) توبه دهنده . آنکه گناهکار را از تکرار گناه بازدارد : الفت ده هجران و وصال است صبوری مخموری می توبه ده و توبه شکن شد.<p cl
پرنیانفرهنگ فارسی عمیدنوعی پارچۀ ابریشمی منقش؛ دیبای منقش؛ حریر نازک: ◻︎ چون پرند نیلگون بر روی پوشد مَرغزار / پرنیان هفترنگ اندر سر آرد کوهسار (فرخی: ۱۷۵)، ◻︎ آمد این نوبهار توبهشکن / پرنیان گشت باغ و برزن و کوی (رودکی: ۵۳۱).
توبه سوزلغتنامه دهخداتوبه سوز. [ ت َ / تُو ب َ / ب ِ ] (نف مرکب )توبه سوزاننده . توبه شکن . باطل کننده ٔ توبه و عهد و میثاق . توبه را شکند و به گناه بازگرداند : بیا ساقی آن آتش توبه سوزبه آتشگه مغز
طرب انگیزفرهنگ فارسی عمید۱. آنچه موجب طرب و شادی گردد: ◻︎ بهار و گل طربانگیز گشت و توبهشکن / بهشادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن (حافظ: ۱۰۲۰).۲. (اسم) (موسیقی) گوشهای در دستگاه ماهور.۳. (اسم) (موسیقی) سازی زهی که با کمان نواخته میشود.
جداییلغتنامه دهخداجدایی . [ ج ُ ] (اِخ ) لطفعلی بیگ آذر آرد: از حالش چیزی معلوم نشده و بغیر از این دو سه شعر از اشعارش چیزی بنظر نرسیده است :به پیش شمع اگر پروانه سوزد نیست دشوارش چه با» از سوختن او را که بر بالین بود یارش .گیرم که توبه از می گلگون کندکسی با آن دو لعل توبه شکن
توبهلغتنامه دهخداتوبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ) قوس قزح را گویند و به این معنی بجای بای ابجد یای حطی هم آمده است . (برهان ). قوس قزح و آژفنداک . (ناظم الاطباء). رجوع به تویه شود.
توبهلغتنامه دهخداتوبه . [ ت َ / تُو ب َ / ب ِ ] (ع مص ) توبة. بازگشتن از گناه . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (دهار) (منتهی الارب ). از گناه بازگشتن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ). و عوام بالضم
توبهفرهنگ فارسی عمید۱. دست کشیدن از گناه و بازگشتن به راه حق؛ بازگشت و پشیمانی از گناه.۲. (اسم) نهمین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۱۲۹ آیه؛ برائت؛ مخزیة؛ فاضحة؛ سیف. Δ این سوره با بسم الله الرحمن الرحیم شروع نشده است.⟨ توبهٴ نصوح: توبۀ قطعی و حقیقی که هرگز شکسته نشود.
ابوتوبهلغتنامه دهخداابوتوبه . [ اَ ؟ ] (اِخ ) یکی از روات قرائت کسائی ، و در پاره ای حروف با وی مخالف است . (ابن الندیم ).
نوتوبهلغتنامه دهخدانوتوبه . [ ن َ / نُو ت َ / تُو ب َ / ب ِ ](ص مرکب ) کسی که تازه توبه کرده باشد. (آنندراج ).
مکتوبهلغتنامه دهخدامکتوبه . [ م َ ب َ ] (ع ص ) تأنیث مکتوب . رجوع به مکتوب شود. || فریضه : صلوة مکتوبه ؛ نماز فریضه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و مراد به «کُتِب َ» فرض است ... در «کتب علیکم القصاص » و برای این نمازهای فریضه را مکتوبه خوانند... (تفسیر ابوالفتوح ، ج <
استوبهلغتنامه دهخدااستوبه . [ اِ ت ُ ب ِ ] (اِخ ) استوبیوس . رهبان و مؤلف یونانی (مائه ٔ چهارم میلادی ). وی منتخباتی از کتب حکمی و ادبی فلاسفه و ادبای یونان باستان در دو مجموعه گرد آورده است .
التوبهلغتنامه دهخداالتوبه . [ اَت ْ ت َ ب َ ] (ع مص ) توبه کردن . بازگشتن از گناه . || درتداول عامه ، عزم بر ترک کاری کردن . بکاری بازگشت نکردن : التوبه که این کار را بکنم ؛ هرگز نخواهم کرد.ما امت پیغمبریم التوبه التوبه از شمر و خولی بدتریم التوبه التوبه .