تکارهلغتنامه دهخداتکاره . [ ت َ رُ ه ْ ] (ع مص ) ناخواست و ناپسند داشتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
تکارهلغتنامه دهخداتکاره . [ ت َ رُ ه ْ ] (ع مص ) ناخواست و ناپسند داشتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
متکارهلغتنامه دهخدامتکاره . [ م ُ ت َ رِه ْ ] (ع ص )بطور کراهت و ناراضی . و بدون اختیار. یقال فعله متکارهاً. (ناظم الاطباء). ناخواست و ناپسند داشته و نعت است از تکاره یقال فعله عل
تزحنلغتنامه دهخداتزحن . [ ت َ زَح ْ ح ُ ] (ع مص ) درنگ کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد) (از المنجد). || تقبض . || تحرک از جای . (از المنجد). || ب
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) کتاکت . معروف به الزمن . از شعر اوست :حضروا فمذ نظروا جمالک غابواوالکل مذ سمعوا خطابک طابوافکأنهم فی جنة و علیهم من خمر حبک طافت الاکوا
احمدلغتنامه دهخدااحمد.[ اَ م َ ] (اِخ ) ابن حسن میمندی مکنی به ابوالقاسم ،و بنا بگفته ٔ بعضی ابوالحسن ، و ملقب به شمس الکفاة وزیر معروف سلطان محمود و پسر وی مسعود است . پدر احمد