لغتنامه دهخدا
تمییل . [ ت َ ] (ع مص ) میان دو کار متردد بودن تا کدام کند. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). متردد بودن میان دو چیز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). در حدیث ابی ذر: فقرب الیه طعاماً فیه قلة فمیل فیه لقلته ؛ ای تردد هل یأکل او یترک . (اقرب الموارد).