تلخ وش

talxvaš

معنی

۱. تلخ‌مانند؛ تلخ‌مزه.
۲. [مجاز] می؛ باده: ◻︎ آن تلخ‌وش که زاهد اُم‌الخبائثش خواند / ... (حافظ: ۲۶ حاشیه).

جست‌وجوی دقیق

تلخ وش

لغت‌نامه دهخدا

تلخ وش . [ ت َ وَ ] (ص مرکب ) تلخ گونه . تلخ مانند. و کنایه از شراب از جهت تلخیی که در آن است : آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خوانداشهی لنا و احلی من قبلة العذارا. حافظ.رجوع به تلخ و ترکیبات آن شود.

تلخ وش

فرهنگ فارسی عمید

۱. تلخ‌مانند؛ تلخ‌مزه.۲. [مجاز] می؛ باده: ◻︎ آن تلخ‌وش که زاهد اُم‌الخبائثش خواند / ... (حافظ: ۲۶ حاشیه).

جست‌وجوی هم‌آوا

تلخ تلخ

تلخ

فرهنگ فارسی عمید

۱. دارای طعم تلخی.۲. [مجاز] آدم تند و بدخو.۳. [مجاز] ناخوشایند؛ سخت: دوران تلخ.۴. (اسم) [مجاز] شراب.

ثلخ

لغت‌نامه دهخدا

ثلخ . [ ث َ ] (ع مص ) سرگین کردن گاو در ایام بهار. || آلوده گردیدن به سرگین .

تلخ

تلخ . [ ت َ ] (ص ) چیزی که دارای مزه ٔ ناگوار و غیر مطبوعی باشد. خلاف شیرین . (ناظم الاطباء). مُرّ (منتهی الارب ). پهلوی تاخل در تاخلیک بمعنی تلخی . طبری ، تل . گیلکی ، زرخ . فریزندویرنی و نطنزی ، تل . دارای مزه ٔ غیرمطبوع ، بدمزه ، زننده ،سخت ، ضد شیرین . (حاشیه ٔ برهان چ مع

طلخ

لغت‌نامه دهخدا

طلخ . [ طَ ] (ع اِ) لای سیل آورد که در آن کفچلیزها باقی باشند و بدانجهت کسی بر شرب آب رودبار قادر نشود. (منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

تلخ وشیرین

دیکشنری فارسی به عربی

حلو مر

جست‌وجوی متن

وش

فرهنگ فارسی عمید

مثل؛ مانند؛ شبیه (در ترکیب با کلمۀ دیگر): پریوش، مهوش، شاه‌وش، رستم‌وش، عیاروش، تلخ‌وش.

عذاری

لغت‌نامه دهخدا

عذاری . [ ع َ ری / ع َ را ] (ع ص ، اِ) ج ِ عَذْراء. (منتهی الارب ) (آنندراج ). دوشیزگان . عذارا. (در تداول فارسی ) : آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواندأحلی لنا و أشهی من قبلة العذارا.حا

خبائث

لغت‌نامه دهخدا

خبائث . [ خ َ ءِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خبیث به معنی شی ٔ پلیداست . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از معجم الوسیط) (از متن اللغة).- اُم ﱡ الخَبائِث ؛ شراب . می : آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خوانداشهی لنا و احلی من

ام الخبائث

لغت‌نامه دهخدا

ام الخبائث . [ اُم ْ مُل ْ خ َ ءِ ] (ع اِ مرکب ) می . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). می وشراب . (ناظم الاطباء). شراب . (آنندراج ) : لیک با ام الخبائث چون طلاقش واقع است خسروش رجعت نفرماید بفتوای جفا. خاقانی .آن ت

شاط

لغت‌نامه دهخدا

شاط. (اِخ ) قلعه ای است به اندلس و در آن مویز مرغوب قرمز رنگ تلخ وش فراوان است و آن را به همه ٔ شهرهای اندلس میبرند. (الحلل السندسیه ج 1 ص 122) : فاحتل من بُبَشْتر ذراهاو جال ف

جست‌وجوی هم‌آغاز

تلخ

فرهنگ فارسی عمید

۱. دارای طعم تلخی.۲. [مجاز] آدم تند و بدخو.۳. [مجاز] ناخوشایند؛ سخت: دوران تلخ.۴. (اسم) [مجاز] شراب.

تلخ

لغت‌نامه دهخدا

تلخ

دیکشنری فارسی به عربی

بيرة مرة , فتاک

تلخ

دیکشنری فارسی به انگلیسی

acridly, acrid, bitter, cynical

تلخ

دیکشنری فارسی به ترکی

acı

جست‌وجوی هم‌قافیه

دره تلخ

لغت‌نامه دهخدا

دره تلخ . [ دَرْ رَ ت َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان طیبی سرحدی بخش کهگیلویه شهرستان بهبهان . واقع در 9هزارگزی جنوب خاوری قلعه رئیسی مرکز دهستان . آب آن از چشمه و راه آن مالرو است . ساکنین آن از طایفه ٔ طیبی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <

چاه تلخ

لغت‌نامه دهخدا

چاه تلخ . [ ت َ ] (اِخ ) جزء تنگستان است . (از مرآت البلدان ج 4 ص 132) قریه ای است نیم فرسنگی جنوبی تنگستان . (از فارسنامه ناصری ).

چاه تلخ

لغت‌نامه دهخدا

چاه تلخ . [ ت َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ساحلی بخش اهرم شهرستان بوشهر که در 24 هزارگزی باختر اهرم و 3 هزارگزی خاور خلیج فارس واقع شده . جلگه ، گرمسیر و مالاریائی است و 690

چاه تلخ

لغت‌نامه دهخدا

چاه تلخ . [ ت َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان لیراوی بخش دیلم شهرستان بوشهر که در 24 هزارگزی جنوب دیلم و 5 هزارگزی خاور دریا و شمال کوه بنگ واقع شده . جلگه ، گرمسیر و مالاریائی است و 3

چاه تلخ

لغت‌نامه دهخدا

چاه تلخ . [ ت َ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «قریه ای است از توابع کوهکیلویه ٔ فارس ». (از مرآت البلدان ج 4 ص 132).

درپیوند

بیشتر بدانید

تلخ وش

talxvaš

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش تهرانی

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دیکشنری فارسی به ترکی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا