تفنگگویش اصفهانی تکیه ای: tofang طاری: töfang طامه ای: tofang طرقی: tefeng کشه ای: tefeng نطنزی: tefeng
تفنگلغتنامه دهخداتفنگ . [ ت ُ ف َ ] (اِ) بمعنی بندوق . در کلام متأخرین است و در کلام متقدمین تفک واقع است . (فرهنگ رشیدی ). بندوق و مرکب است از تُف مبدل تپ به بای فارسی که مخفف
قنداقلغتنامه دهخداقنداق . [ ق ُ ] (ترکی ، اِ) چوبی باشد یا نال به تفنگ وصل کنند و مثل دسته بود برای تفنگ و بدین معنی غالباًمعرب کنده است . (آنندراج ). چوبی را گویند که بطریق ناوچ
سنبهلغتنامه دهخداسنبه . [ سُم ْ ب َ /ب ِ ] (اِ) آلتی که بدان آسیا را تیز کنند. (آنندراج ) (شرفنامه ) (انجمن آرای ناصری ) (ناظم الاطباء). || سقف خانه . || انگور سیاه . (ناظم الاط
تفنگفرهنگ فارسی عمید / قربانزادههریک از سلاح‌های گرم دستی که گلوله پرتاب می‌کند. Δ در اوایل قرن ۱۶ میلادی در آلمان اختراع شد. تفنگ ته‌پر: تفنگی که فشنگ را از ته لوله در آن می‌گذارند. تفن
سنبهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهمیلهای فلزی که برای پرکردن تفنگ‌های سرپر، پاک کردن لولۀ تفنگ و سوراخ کردن چیزی به کار می‌رود.
سنبهفرهنگ انتشارات معین(سُ بَ یا بِ) (اِ.) = سمبه : میله ای فلزی برای پر کردن تفنگ های سر پر یا تمیز کردن لولة تفنگ ها. ؛ ~ را پر زور دیدن مخاطب یا طرف معامله را مصالحه ناپذیر یافتن