تعبیدلغتنامه دهخداتعبید. [ ت َ ] (ع مص ) رمیدن و گریختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || دیری نکردن در کار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شتافتن
تابیدگویش اصفهانی تکیه ای: betâvâ طاری: betâvâ طامه ای: botâbâ طرقی: beštownâ کشه ای: beštownâ نطنزی: batovâ
تابیدگویش خلخالاَسکِستانی: da.tâv.ist دِروی: da.tâv.is شالی: da.tâvis کَجَلی: aftow a.kat کَرنَقی: bətâvvəs کَرینی: dətâvis کُلوری: datâvis گیلَوانی: datâvəs لِردی: nur dagənə
تابیدگویش کرمانشاهکلهری: tâwyâ گورانی: tâwyâ سنجابی: tâwyâ کولیایی: atâwyâ زنگنه‌ای: tâwyâ جلالوندی: tâwyâ زوله‌ای: tâwyâ کاکاوندی: tâwyâ هوزمانوندی: tâwyâ
تابیدگیلغتنامه دهخداتابیدگی . [ دَ / دِ ] (حامص ) حالت تابیده . حاصل عمل تابیدن . رجوع به تاب و تاب داشتن شود.
تابیدهلغتنامه دهخداتابیده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) پیچیده . (آنندراج ). تافته . || درخشیده .تابان شده . نوری تابیده . || کژشده . مورب شده : چشم او کمی تابیده است . || گرم و سوزان شده
تبعید کردنلغتنامه دهخداتبعید کردن . [ ت َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) تبعید. نفی بلد کردن . اخراج بلدکردن . کسی را جلای مکان یا وطن فرمودن . || (اصطلاح حقوقی ) نوعی مجازات ، چنانکه کسی را بنا
تبعیدلغتنامه دهخداتبعید. [ ت َ ] (ع مص ) دور کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (فرهنگ نظام ) (از ناظم الاطباء): بعده تبعیداً؛ دور کرد او را. (منتهی الارب )
تبعیدگاهلغتنامه دهخداتبعیدگاه . [ ت َ ] (اِ مرکب ) محلی که برای سکونت تبعیدشده تعیین میشود. جائی که تبعیدشده را بدانجا میفرستند.
استعبادلغتنامه دهخدااستعباد. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) به بندگی گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (منتهی الارب ). تعبید. || مانند بنده گردانیدن . (منتهی الارب ).
گریختنلغتنامه دهخداگریختن . [گ ُ ت َ ] (مص ) پهلوی ویرختن (از ویرچ ) (فرار کردن )از ایرانی باستان وی + ریک از رئک «بارتولمه 1479« »نیبرگ ص 244». فرار کردن . بسرعت دور شدن . (حاشیه
درنگ کردنلغتنامه دهخدادرنگ کردن . [ دِرَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پائیدن . دیر ماندن . مولیدن . فرغول . (یادداشت مرحوم دهخدا). اهمال کردن . کوتاهی کردن . مسامحه کردن . بر جای ماندن . مباد
تابیدگیلغتنامه دهخداتابیدگی . [ دَ / دِ ] (حامص ) حالت تابیده . حاصل عمل تابیدن . رجوع به تاب و تاب داشتن شود.
تابیدهلغتنامه دهخداتابیده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) پیچیده . (آنندراج ). تافته . || درخشیده .تابان شده . نوری تابیده . || کژشده . مورب شده : چشم او کمی تابیده است . || گرم و سوزان شده
