تسدیس

tasdis

معنی

۱. شش‌گوشه کردن چیزی.
۲. شش قسمت کردن.
۳. شش‌تایی کردن.
۴. (صفت) شش‌تایی.
۵. (نجوم) قرار گرفتن یک‌ششم دورۀ فلک، یعنی دو برج، فاصله میان دو ستاره.

جست‌وجوی دقیق

تسدیس

لغت‌نامه دهخدا

تسدیس . [ ت َ ] (ع مص ) شش رکن ساختن چیزی را. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد). چیزی را به شکل شش گوشه ساختن و به شش جزء تقسیم کردن (ناظم الاطباء).

تسدیس

فرهنگ انتشارات معین

(تَ) [ ع . ] 1 - (مص م .) شش گوشه ساختن چیزی . 2 - (اِ.) فاصلة میان دو ستاره که به اندازة بُرج باشد. 3 - قرار گرفتن ماه در نقطه ای که فاصلة آن تا خورشید 60 درجه

تسدیس

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. شش‌گوشه کردن چیزی.۲. شش قسمت کردن.۳. شش‌تایی کردن.۴. (صفت) شش‌تایی.۵. (نجوم) قرار گرفتن یک‌ششم دورۀ فلک، یعنی دو برج، فاصله میان دو ستاره.

جست‌وجوی مشابه

تدسیس

لغت‌نامه دهخدا

تدسیس . [ ت َ ] (ع مص ) پنهان کردن و در زیر خاک دفن کردن چیزی . (از اقرب الموارد) (از المنجد). شدد للمبالغة، فیقال دسی کما قیل تظنی فی تظنن و فی القرآن و قد خاب

تسپیس

لغت‌نامه دهخدا

تسپیس . [ ت ِ ] (اِخ ) شاعر یونان قدیم است که در قرن ششم پیش از میلاد می زیست و او را بوجود آورنده ٔ تراژدی یونان می پندارند. و رجوع به تراژدی و قاموس الاعلام ت

تسجیس

لغت‌نامه دهخدا

تسجیس . [ ت َ ] (ع مص ) تیره گردانیدن آب را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء)(از متن اللغة). || بد بو و ضایع شدن آبشخور. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد

تسدی

لغت‌نامه دهخدا

تسدی . [ ت َ س َدْ دی ] (ع مص ) بر زبر چیزی شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد). ||

تسدیح

لغت‌نامه دهخدا

تسدیح . [ ت َ ] (ع مص ) کشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد).

جست‌وجوی متن

ابونصر

لغت‌نامه دهخدا

ابونصر. [ اَ ن َ ](اِخ ) دیلمی . او راست : مسندالفردوس . و این کتاب را شیخ شهاب الدین احمدبن علی بن حجر العسقلانی مختصر کرده و تسدیس القوس فی مختصر مسند فردوس ن

دودست راست

لغت‌نامه دهخدا

دودست راست . [ دُ دَ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) (اصطلاح نجومی ) هر کوکبی که اندر وتد وسط السماء باشد و شعاع تسدیس او و تربیعش هر دو زیر زمین افتند او را دودست راست خ

ذوالیمینین

لغت‌نامه دهخدا

ذوالیمینین . [ ذُل ْ ی َ ن َ ] (ع اِ مرکب ) هر کوکبی که اندر وتد وسط السماء باشد و شعاع تسدیس او و تربیعش هر دو زبر زمین اوفتد او را [ با ] دو دست راست خوانند و

مسدس

لغت‌نامه دهخدا

مسدس . [ م ُ س َدْ دَ ] (ع ص ، اِ) نعت مفعولی ازتسدیس . رجوع به تسدیس شود. || شش شده . دارای شش رکن . (از اقرب الموارد). شش پهلو. (غیاث ) (آنندراج ). شش کرانه .

دودست چپ

لغت‌نامه دهخدا

دودست چپ . [ دُ دَ چ َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) (اصطلاح نجومی ) آن کوکب که به وتد وسط السماء باشد و تسدیسش و تربیعش هر دو زیر زمین بود او را دودست چپ خوانند. ذوالی