ترکیدنلغتنامه دهخداترکیدن . [ ت َ رَ دَ ] (مص ) کفیدن . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). شکاف و ترک وارد آمدن و شکافته شدن . (ناظم الاطباء). کفتن . ترک برداشتن . شکاف برداشتن . منشق
ترکیدنگویش اصفهانی تکیه ای: betaraki طاری: terakkây(mun) طامه ای: terakâɂan طرقی: terakâymun کشه ای: tarakâymun نطنزی: terakâɂan
طرکیدنلغتنامه دهخداطرکیدن . [ طَ دَ ] (مص ) از هم شکافتن و پاره شدن . (آنندراج ). صورتی است از ترکیدن و طرقیدن . و رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ص 167 شود.