تره تیزکلغتنامه دهخداتره تیزک . [ ت َ رَ /رِ زَ ] (اِ مرکب ) از تره + تیز + ک (پسوند) ترتیزک یا شاهی گیاهی است از تیره ٔ چلیپائیان . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). یعنی سبزه ای که تخمش به
تره تیزکلغتنامه دهخداتره تیزک . [ ت َ رِزَ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان گنجگاه در بخش سنجیدشهرستان هروآباد که در 12 هزارگزی باختر مرکز بخش گیوی و 3 هزارگزی شوسه ٔ اردبیل به هروآباد و
تره تیزکفرهنگ انتشارات معین(تَ رِ. تِ زَ) (اِمر.) گیاهی است یک ساله با برگ های بیضی شکل ، جزء سبزی های خوردنی است که مزه ای تند و تیز دارد.
ترهلغتنامه دهخداتره . [ ت َ ] (اِ) دندانهای کلید را گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء). || گیاه تیزی را نیز گفته اند که بر سرهای دانه های جو و گندم درخوشه میباشد. و باین دو معنی با
ترهلغتنامه دهخداتره . [ ت َ رَه ْ ] (ع مص ) در ترهات افتادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از المنجد) (ذیل اقرب الموارد).
ترهلغتنامه دهخداتره . [ ت ُرْ رَ ] (ع ص ، اِ) ج ، تراریه . (اقرب الموارد) (المنجد) (ناظم الاطباء). باطل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (اقرب الموارد) (المنجد). ناس
ترةلغتنامه دهخداترة. [ ت ِ رَ ] (ع مص ) کینه ور کردن کسی را. (شرح قاموس ). نستیدن کینه را (؟). (منتهی الارب ). کینه یا ستم رسانیدن به کسی . (از اقرب الموارد). || ترسانیدن . ||
ترةلغتنامه دهخداترة. [ ت ُرْ رَ ] (ص ، اِ) زن حسین خویلة. (منتهی الارب ). زن صاحب جمال رعنا. (ناظم الاطباء). الترة، الجاریة الحسناءالرعنا. (تاج العروس ).
تیزکلغتنامه دهخداتیزک . [ زَ ](اِ) تره تیزک را گویند و آن سبزیی باشد که خورند، مشهور به تره تیزک و به عربی جرجیر خوانند. (برهان ) (آنندراج ). گیاهی که جرجیر و تره تیزک نامند. ||
تره تندکلغتنامه دهخداتره تندک . [ ت َ رَ / رِ ت ُ دَ ] (اِ مرکب ) تره تیزک را گویند و آن سبزه یی باشد که به عربی جیرجیر خوانند. (برهان ) (آنندراج ). تره تیزک . جیرجیر. (ناظم الاطباء
تندکلغتنامه دهخداتندک . [ ت ُ دَ ] (اِ) تره تیزک . تره تندک . شاهی . ترتیزک . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تره تیزک و شاهی شود.
انداولغتنامه دهخداانداو. [ اَ ] (اِ) تره تیزک باشد و آن سبزیی است خوردنی و آن رااهل سیستان تره میره و عربان جرجیر خوانند. (برهان قاطع) (آنندراج ) (از هفت قلزم ) (از انجمن آرا). ت