تدلکلغتنامه دهخداتدلک . [ ت َ دَل ْ ل ُ ] (ع مص ) خویشتن بمالیدن . (تاج المصادر بیهقی ). خود را مالیدن . (آنندراج ). خویشتن مالیدن بوقت شستن اندام . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). || دلوک مالیدن بدن خود را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بوی خوش مالیدن بخود. (اقرب المو
تدلقلغتنامه دهخداتدلق . [ ت َ دَل ْ ل ُ ] (ع مص ) بیکبار رسیدن سیل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بناگاه رسیدن سیل . (از المنجد) (از اقرب الموارد): تدلق السیل علیه ؛ اندفع. (اقرب الموارد).
تذلیقلغتنامه دهخداتذلیق . [ ت َ ] (ع مص ) تیز کردن کناره ٔ چیزی . (تاج المصادر بیهقی ). تیز کردن . (زوزنی ). تیز کردن کارد را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). || لاغر گردانیدن اسب را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (المنجد). || آب ریختن در سور
تدليکدیکشنری عربی به فارسیماساژ , مشت ومال , ماساژ دادن , مشتمال دادن , ماليدن , سودن , ساييدن , پاک کردن , اصطکاک پيدا کردن , ساييده شدن
رمدةلغتنامه دهخدارمدة. [ رِ دَ ] (ع اِ) چیز اندک و حقیر، منه : ماترکوا الا رمدة حتان ؛ ای لم یبق منهم الا ما تدلک به یدیک ثم تنفخه فی الریح بعد حته . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) .
متدلکلغتنامه دهخدامتدلک . [ م ُ ت َ دَل ْ ل ِ ] (ع ص ) خود را مالنده به وقت شستن اندام . (آنندراج ). آن که بدن خویشتن را در وقت شستن بمالد. (ناظم الاطباء). || لایق و سزاوار و شایسته . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). || کسی که بر بدن خود خوشبوها بمالد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). و رج
متدلکلغتنامه دهخدامتدلک . [ م ُ ت َ دَل ْ ل ِ ] (ع ص ) خود را مالنده به وقت شستن اندام . (آنندراج ). آن که بدن خویشتن را در وقت شستن بمالد. (ناظم الاطباء). || لایق و سزاوار و شایسته . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). || کسی که بر بدن خود خوشبوها بمالد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). و رج