تخلص

۱. (ادبی) نام یا لقبی که شاعر برای خود انتخاب می‌کند و در بیت آخر شعر می‌آورد، مانند سعدی، حافظ، و خواجو.
۲. (ادبی) بیتی که شاعر، نام شعری خود را در آن می‌آورد.
۳. (ادبی) در بدیع، بیتی در قصیده که تغزل و تشبیب را به تنۀ اصلی پیوند می‌زند.
۴. (اسم مصدر) [قدیمی] خلاص شدن؛ رهایی یافتن.

۱. شهرت، کنیه، لقب، نام
۲. رستن، رهایش، رهایی
۳. گریز

nom de plume, pseudonym