تبوذکیلغتنامه دهخداتبوذکی . [ ت َ ذَ ] (اِخ ) سمعانی آرد: ... ابوسلمةبن موسی بن اسماعیل التبوذکی المنقری از مردم بصره . وی از همام بن یحیی و حمادبن سلمة و بصریان روایت کرده و ابوخ
تبوذکیلغتنامه دهخداتبوذکی . [ ت َ ذَ ] (ص نسبی ) منسوب به تبوذک . سمعانی آرد: منسوب است به کود (سرگین به خاک آمیخته ) بخط امام ابوبکرِ الاودنی به بخارا خواندم که وی از ابوسلیمان ح
تبوذکلغتنامه دهخداتبوذک . [ ت َ ذَ ] (اِخ ) موضعی است و بدین معنی بدون الف و لام آید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و ابوسلمة موسی بن اسماعیل منقری را بدان جهت تبوذکی گویند که ق
تبوذکلغتنامه دهخداتبوذک . [ ت َ ذَ ] (ع اِ) تبودک . آنکه دل و روده و اندرون ماکیان را فروشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ قبل شود.
تبوکیلغتنامه دهخداتبوکی . [ ت َ ] (ص نسبی ) منسوب به تبوک . || (اِ) نوعی از انگور. (ناظم الاطباء). قسمی از انگور طائف منسوب به تبوک .
تبوکیهلغتنامه دهخداتبوکیه . [ ت َ کی ی َ ] (اِخ ) نام سال نهم از هجرت رسول صلوات اﷲ علیه و آله به مدینه ٔ طیبه و آن مطابق با سال بیست و سیم بعثت باشد.
تباکیلغتنامه دهخداتباکی . [ ت َ ] (ع مص ) گرستن نمودن . (زوزنی ). خود را گریان نمودن . خویشتن چون گریانی ساختن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). گریه ٔ دروغ نمودن . (منتهی الا
موسیلغتنامه دهخداموسی . [ سا ] (اِخ ) ابن اسماعیل منقری تبوذکی ، مکنی به ابوسلمة؛ او را از آن روی تبوذکی گویند که قومی از اهل تبوذک به خانه اش فرود آمدند یا بدان جهت که وی خانه
تبوذکلغتنامه دهخداتبوذک . [ ت َ ذَ ] (اِخ ) موضعی است و بدین معنی بدون الف و لام آید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و ابوسلمة موسی بن اسماعیل منقری را بدان جهت تبوذکی گویند که ق
جرجانیلغتنامه دهخداجرجانی . [ ج ُ ] (اِخ ) جعفربن احمد حمویه مکنی به ابوحصین دیزقانی . ازروات و علما بود. وی بشام و مصر و عراق رفت و احادیث بسیار نوشت و کتب بسیاری تألیف کرد. او
صالحلغتنامه دهخداصالح . [ ل ِ ] (اِخ ) ابن ولید. او از جده ٔ خود و از وی ابوسلمه ٔ تبوذکی روایت کند و مجهول است . ابن حبان او را درزمره ٔ ثقات آورده است . (لسان المیزان ج 3 ص 17
خازملغتنامه دهخداخازم . [ زِ ] (اِخ ) ابن قاسم . وی از اباعسیب رضی اﷲ عنه حدیث شنید و صحابی بود، از او هم تبوذکی حدیث شنید گرچه این تبوذکی معروف نیست . باری نام او را بخاری برده
