تبنک

ta(o)banak

معنی

قالبی که زرگر یا ریخته‌گر فلز گداخته را در آن می‌ریزد: ◻︎ تبنک را چو کژ نهی بی‌شک / ریخته کژ برآید از تبنک (عنصری: ۳۶۸).

جست‌وجوی دقیق

تبنک

لغت‌نامه دهخدا

تبنک . [ ت َ ب َ ] (ص ) جوان محبوب و بلندبالا و توانا راگویند. (لسان العجم شعوری ورق 281 الف ) : چه نیکو بود با خیالات نیک [کذا]بریز [کذا و ظ: بزیر] آوریدن حریف

تبنک

لغت‌نامه دهخدا

تبنک . [ ت َ ب َ ن َ / ت ُ ن َ ] (اِ) دریچه ٔ مرکب باشد. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 256). دریچه ای بود که درو، بقالب ریختها کنند از هر صورت . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ن

تبنک

لغت‌نامه دهخدا

تبنک . [ ت َ ب َن ْ ن ُ ] (ع مص ) مقیم شدن . (تاج المصادر بیهقی ). مقیم شدن بجایی . (قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تمکن یافتن در عزت . (از قطر ا

تبنک

فرهنگ انتشارات معین

( ~.) (اِ.) 1 - آوازی را گویند که بلند و تند باشد. 2 - دف ، دهل .

تبنک

فرهنگ انتشارات معین

(تَ بَ) (اِ.) قالبی که در آن فلز گداخته ریزند.

جست‌وجوی مشابه

تبنکر

لغت‌نامه دهخدا

تبنکر. [ ت َ ب َ ک َ ] (اِ) طبله ٔ نان . جایی که نان در آن گذارند. (لسان العجم شعوری ج 1 ورق 276 الف ). || طبق چوبی که در آن نان گذارند. (لسان العجم شعوری ایضاً

تبنکه

لغت‌نامه دهخدا

تبنکه . [ ت َ ب َ ک ِ ] (اِ) ناظم الاطباء تبنگه را به تصحیف چنین ضبط کرده و با حروف لاتین هم تصریح نموده است . رجوع به تبنگه شود.

تابنکو

لغت‌نامه دهخدا

تابنکو. (اِخ ) حمید. برادر براق حاجب قتلغخان مؤسس حکومت قره ختائیان کرمان است و سومین حکمران سلسله ٔ مزبور هم سلطان قطب الدین محمد پسر تابنکو بوده و این سلاله

تانکارویل

لغت‌نامه دهخدا

تانکارویل . (اِخ ) بلوکی است در شهرستان «هاور» به ایالت «سن ماریتیم » و بر کنار مصب رود سن واقع است . 680 تن سکنه دارد. کانال «تانکارویل » که 25هزار گز طول دارد