تاوَلگویش خلخالاَسکِستانی: puvra دِروی: tələsm/ pil شالی: kuzâvələ کَجَلی: teles کَرنَقی: tələss کَرینی: bovla کُلوری: guzâvələ گیلَوانی: talas/ guzâvələ لِردی: voʔli
تاوَلگویش کرمانشاهکلهری: tu:qâwl̆a گورانی: tu:qel̆a سنجابی: tu:qâl̆a کولیایی: tu:qel̆a زنگنه‌ای: tu:qâl̆a جلالوندی: tu:qâl̆a زوله‌ای: tu:qâl̆a کاکاوندی: tu:qâl̆a هوزمانوندی: tu:q
تاولگویش اصفهانی تکیه ای: tâvel طاری: dâvel طامه ای: tâvel طرقی: dâvel کشه ای: toval نطنزی: tovel / tâvel
تأوللغتنامه دهخداتأول . [ ت َ ءَوْوُ ] (ع مص ) بتأویل کردن . (زوزنی ). تأول کلام ؛ اول کلام است . (منتهی الارب ) (از قطر المحیط). بیان کردن آنچه سخن به او بازگردد. (آنندراج )
تاوللغتنامه دهخداتاول . [ وَ ] (اِ) گاو جوان بود که هنوز کار نکرده باشد. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 321). تاوک . (فرهنگ جهانگیری ) (شرفنامه ٔ منیری ) (لسان العجم شعوری ج 1 ورق 284)
تاوللغتنامه دهخداتاول . [ وَ / وِ] (اِ) آبله بود که بسبب سوختن یا کار کردن بر اعضاء دست و پا پدید آید. (فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از فرهنگ رشیدی