تاولغتنامه دهخداتاو. (اِ) تاب . (فرهنگ جهانگیری ) (برهان ) (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (لسان العجم شعوری ج 1 ورق 289). چه در لغت فارسی و
تاولغتنامه دهخداتاو. [ وِن ْ ] (ع ص ) نعت است از تَواء بمعنی هلاک شدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). هلاک شونده . هالِک . (منتهی الارب ) (المنجد).
تاوفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. تاب‌وطاقت: ◻︎ همی داد هر سال با سام ساو / که با وی به‌رزمش نبُود هیچ تاو (فردوسی۲: ۱۵۹).۲. قدرت.
طاولغتنامه دهخداطاو. [ وِن ] (ع ص ) طَو. گرسنه . (منتهی الارب ) (دهار). || گرسنه دارنده خود را. طاویة مثله فیهما. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || پیچنده . (دهار).
تاو کردنلغتنامه دهخداتاو کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گرم کردن . || بسلامتی نوشیدن شراب . (ناظم الاطباء).
تاولگویش اصفهانی تکیه ای: tâvel طاری: dâvel طامه ای: tâvel طرقی: dâvel کشه ای: toval نطنزی: tovel / tâvel
تآودلغتنامه دهخداتآود. [ وُ ] (ع مص ) دشوار بودن کار بر کسی ، سنگین بودن کار بر او. (اقرب الموارد). تاوده الامر؛ به رنج آورد او را کار و گرانبار کرد. || کج و خمیده گردیدن . (ناظ
تاو کردنلغتنامه دهخداتاو کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گرم کردن . || بسلامتی نوشیدن شراب . (ناظم الاطباء).
تاواتاولغتنامه دهخداتاواتاو. (اِ مرکب ) قدرت و قوت و توانایی . (برهان ) (فرهنگ رشیدی ) (فرهنگ جهانگیری ) (ناظم الاطباء). محمد معین در حاشیه ٔ برهان آرد: از «تاو» + «ا» (واسطه ) + «