بیاغشتنلغتنامه دهخدابیاغشتن . [ غ ِ ت َ ] (مص ) نم کردن . خیسانیدن . (برهان ) (هفت قلزم ). آغشتن . (فرهنگ فارسی معین ). بیاغاریدن . (ناظم الاطباء) : شهنشهی که چو برداشت روز کین خنج
بیشکلیفرهنگ فارسی طیفیمقوله: شکل بی‌شکلی، آمورفیسم، فقدانفُرم، بی‌نظمی، آشفتگی عدم وضوح، تاری، کوری، سیاهی، تاریکی، گرگ‌ومیش، رنگ‌پریدگی پیدایش، مادۀ اولیه، لجه، ابر، چیز بی‌شکل، خمی
بیشکلفرهنگ فارسی طیفیمقوله: شکل بی‌شکل، فاقد شکل، فاقدساختمان مشخص، آمورف درهم برهم، مبهم، فاقد سبک مشخص، درهم، به‌هم‌ریخته متلاطم، پریشان، آشفته خام، بکر بایر، تهی سیال، مایع، خمیر
سرهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. [مقابلِ ناسره] بیغش؛ خالص.۲. پسندیده.۳. پاکیزه.۴. گزیده؛ برگزیده؛ خوب؛ نیکو؛ نغز؛ بی‌عیب: ◻︎ بپرسید از احوال میش و بره / نیوشنده دادش جواب سره (نظامی۶: ۱۰۶۵
