بیهسیلغتنامه دهخدابیهسی . [ ب َ هََ ] (ص نسبی ) منسوب است به بیهس . (از انساب سمعانی ). رجوع به بیهس شود.
بیهسیةلغتنامه دهخدابیهسیة. [ ب َ هََ سی ی َ ] (اِخ ) بیهشیة. گروهی از خوارج منسوب به هیصم بن جابر خارجی . (از منتهی الارب ) (از مفاتیح ). اصحاب ابوبیهس بن الهیصم بن جابر معتقد بود
بیسیارلغتنامه دهخدابیسیار. (اِ) ظاهراً مصحف پیشیار است . قاروره ٔ بیمار. (فرهنگ جهانگیری ). پیسیار. سرشگ . قاروره . تفسره . دلیل . پیشاب . آب بیمار. بول . شاش . (یادداشت مؤلف ) :
بیکسی شیرازیلغتنامه دهخدابیکسی شیرازی . [ ک َ سی ِ ](اِخ ) مؤلف مجمعالخواص نویسد شاعر قدیمی است و می گوید وقتی مولانا غزالی مشهدی به شیراز می آید شعرا از جمله بیکسی برای امتحان غزلی طر
بیوسیلغتنامه دهخدابیوسی . [ ب َ ](حامص ) انتظار. امید. أمل . رجوع به نابیوسی شود.- به بیوسی ؛ انتظار بهی یا خوبی داشتن .امید نیکی داشتن : افسوس که دور به بیوسی بگذشت وان عمر چو
بیهسیةلغتنامه دهخدابیهسیة. [ ب َ هََ سی ی َ ] (اِخ ) بیهشیة. گروهی از خوارج منسوب به هیصم بن جابر خارجی . (از منتهی الارب ) (از مفاتیح ). اصحاب ابوبیهس بن الهیصم بن جابر معتقد بود
بیهشیةلغتنامه دهخدابیهشیة. [ ب َ هََ شی ی َ ] (اِخ ) بیهسیة. گروهی از خوارج و از یاران بیهش (بیهس ) ابن الهیصم بن جابر باشند. گویند: ایمان عبارتست از اقرار و علم بوجود خداوند و آن
اصحاب ابوبیهسلغتنامه دهخدااصحاب ابوبیهس . [ اَ ب ِ اَ بو ب َ هََ ] (اِخ ) پیروان ابوبیهس هیصم بن جابر، معروف به بیهسیه . رجوع به بیهسیه و ملل و نحل شهرستانی چ مطبعه ٔ حجازی قاهره ج 1 ص 1
ابوبیهسلغتنامه دهخداابوبیهس . [ اَ بو ب َ هََ ] (اِخ ) هیصم بن جابر، از بنی سعدبن ضبیعه . رئیس فرقه ای از خوارج که بانتساب وی به بیهسیه معروفند. او در عراق میزیست و بروزگار حجاج بن
هیصملغتنامه دهخداهیصم . [ هََ ص َ ] (اِخ ) ابن جابر خارجی ، مکنی به ابوبیهس . از خوارج است و گروه بیهسیه از خوارج بدو منسوبند. رجوع به تاج العروس و ملل ونحل شهرستانی و عقدالفرید
