بین السورینلغتنامه دهخدابین السورین . [ ب َنَس ْ سو رَ ] (ع ق مرکب ) میان دو باروی شهر. || (اِخ ) نام یکی از محلات بزرگ کَرْخ در بغداد است . در این محله گنجه های کتابهائی که وزیر بهاءا
بین النهرینلغتنامه دهخدابین النهرین . [ ب َ نَن ْ ن َ رَ ] (اِخ ) یونانی ، مسوپوتامیا (مزوپوتامیا) (بین دو رود) ناحیه ای در آسیای غربی در امتداد رودهای دجله و فرات و بین آنها که از جنو
بین الاثنینلغتنامه دهخدابین الاثنین . [ ب َ نَل ْ اِ ن َ ] (ع ق مرکب ) بین دو تن . میان دو کس : صحبت بین الاثنین ممنوع است . (یادداشت مؤلف ).
بین الاحبابلغتنامه دهخدابین الاحباب . [ ب َ نَل ْ اَ ] (ع ق مرکب ) میان دوستان : بین الاحباب تسقط الاَّداب ؛ میان دوستان تکلف برمی خیزد.
بین الهلالینلغتنامه دهخدابین الهلالین . [ ب َ نَل ْ هَِ ل َ ] (ع ق مرکب ) میان دو هلال . میان دو کمان . || دو هلال که در دو طرف جمله ٔ معترضه قرار دهند. دو پرانتز.
بین الیقظةلغتنامه دهخدابین الیقظة. [ ب َ نَل ْ ی َ ظَ ] (ع ق مرکب ) میان خواب . در اثناء خواب : بین الیقظة والنوم ؛ میان خواب و بیداری .
طغرللغتنامه دهخداطغرل . [ طُ رِ / رُ ] (اِخ ) ابن ارسلان ، السلطان الاعظم رکن الدنیا و الدین معز الاسلام و المسلمین ، ابوطالب طغرل بن ارسلان قسیم امیرالمؤمنین (طغرل ثالث ) (573
ازللغتنامه دهخداازل . [ اَ زَل ل ] (ع ص ) مرد شتاب . || آنکه بر پیشانی اثر شکستگی یا زائد از شجّه دارد. (منتهی الارب ). || آنکه ران و سرونش لاغر باشد. لاغرسرین . (مهذب الاسماء)
اذرمةلغتنامه دهخدااذرمة. [ اَ رَ م َ ] (اِخ ) از دیار ربیعه ، قریه ایست قدیم و آنرا حسن بن عمربن الخطاب التغلبی از صاحب وی بستد و قصری آنجا بکرد و آنرا استوار ساخت . احمدبن الطیب
کونستهلغتنامه دهخداکونسته . [ ن َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) (از: کون + استه ). استخوان کون . (فرهنگ فارسی معین ). || جفته و سرین وکفل آدمی را گویند. (برهان ). کونه . سرین را گویند وق
ابیوردیلغتنامه دهخداابیوردی . [ اَ وَ ] (اِخ ) محمدبن احمد الأبیوردی الکوفنی و کوفن یکی از قراء ابیورد است و یاقوت گوید: ابوالمظفر محمدبن ابی العباس احمدبن محمد ابی العباس احمدبن
