بیعت

۱. عهدوپیمان.
۲. پیمان دوستی و وفاداری.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] پیمان اطاعت که مسلمانان با خلیفه می‌بستند و دست در دست او می‌گذاشتند و اطاعت خود را اظهار می‌داشتند.
⟨ بیعت شکستن: (مصدر لازم) شکستن عهدوپیمان دوستی و وفاداری.
⟨ بیعت کردن (بستن): (مصدر لازم) عهد بستن.
⟨ بیعت گرفتن (ستاندن): (مصدر لازم) [قدیمی] عهدوپیمان دوستی از کسی گرفتن.

۱. پیمان، عهد، معاهده، میثاق
۲. پیمان بستن، عهد بستن

allegiance, covenant, faith