بیابانلغتنامه دهخدابیابان . (اِ مرکب ) پهلوی «ویاپان » ، سمنانی «بیه بون » ، سنگسری «بیه بن » ، سرخه ای «بیه ون » ، شهمیرزادی «بیه بون » ، بی آب و علف ، لاسگردی «بیه بن » گیلکی «ب
بیابانگویش اصفهانی تکیه ای: sahrâ / hömuna طاری: biyâvun طامه ای: biyâbun طرقی: biyâvun کشه ای: sahrâ نطنزی: viyâvun
بیابانگویش اصفهانی تکیه ای: biyâvun / hömuna طاری: biyâvun طامه ای: biyâvun طرقی: biyâvun کشه ای: viyâbun نطنزی: biyâvun
بیابان گردلغتنامه دهخدابیابان گرد. [ گ َ ] (نف مرکب ) کسی که در بیابان زیست میکند. صحراگرد باشد. بدوی . چادرنشین : کرد صحرانشین کوه نوردچون بیابانیان بیابان گرد.نظامی .
بیابان نشینلغتنامه دهخدابیابان نشین . [ بان ْ، ن ِ ] (نف مرکب ) صحرانشین و بدوی و مردمانی که در بیابان زندگی میکنند. (ناظم الاطباء). بیابان نشیننده . آنکه در بیابان زیست کند. صحرانشین
مقلتةلغتنامه دهخدامقلتة. [ م َ ل َ ت َ ] (ع اِ) جای هلاک . (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء). مهلکه . ج ، مَقالِت . (اقرب الموارد) (از محیط المحیط). || هلاک . (منتهی الارب
غوللغتنامه دهخداغول . (ع اِ) هلاک .(منتهی الارب ) (آنندراج ). هلکة. (اقرب الموارد). || بلا و سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). داهیه . (اقرب الموارد). || دیو بیابانی که از راه
کبکلغتنامه دهخداکبک . [ ک َ ] (اِ) مرغی است معروف . (آنندراج ). پرنده ای است مشهور و معروف و آن دو قسم می باشد دری و غیر دری هر دو به یک شکل و شمایل لیکن دری بزرگتر و غیر دری ک