بگردلغتنامه دهخدابگرد. [ ب ِ گ َ ] (اِ) بمعنی تباه و ضایع. (غیاث ) (آنندراج ).- بگردبودن ؛ خراب و تباه بودن .- بگرد رفتن ؛ خراب و تباه شدن . (غیاث ) (آنندراج ) : ز رفتن تو دل
بگردگویش خلخالاَسکِستانی: bəgard دِروی: bə.gard شالی: bə.gard کَجَلی: be.gard کَرنَقی: bəgard کَرینی: bəgard کُلوری: bə.gard گیلَوانی: bəgerd لِردی: bəgarad
بگردگویش کرمانشاهکلهری: begard گورانی: begard سنجابی: begard کولیایی: begard زنگنه‌ای: begard جلالوندی: begɪrd زوله‌ای: begɪrd کاکاوندی: begɪrd هوزمانوندی: begɪrd
بگرد آوردنلغتنامه دهخدابگرد آوردن . [ ب ِ گ َ وَ دَ ] (مص مرکب ) بگردش آوردن . (آنندراج ). || به خاک افکندن . پست کردن . نابود کردن . کشتن : که با شاه توران بجویم نبردسر سروران اندر آ
بگرد آوردنلغتنامه دهخدابگرد آوردن . [ ب ِ گ َ وَ دَ ] (مص مرکب ) بگردش آوردن . (آنندراج ). || به خاک افکندن . پست کردن . نابود کردن . کشتن : که با شاه توران بجویم نبردسر سروران اندر آ
خون بگردن کسی بودنلغتنامه دهخداخون بگردن کسی بودن . [ ب ِ گ َ دَ ن ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) قاتل کسی بودن . قتل کسی بگردن کس دیگر بودن : نخست روز که دیدم رخ تو دل می گفت اگر رسد خللی خون من بگرد
