بگلغتنامه دهخدابگ . [ ب َ / ب ِ ] (ترکی ، اِ) مأخوذ از بیک ترکی و در سابق یکی از القاب بزرگ بوده که به امیران و سرداران میداده اندمثل آنکه اخیراً در ممالک عثمانی چنین بود و پ
بگ دانهلغتنامه دهخدابگ دانه . [ ب َ ن ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان کوه مره سرخی بخش مرکزی شهرستان شیراز. سکنه ٔ آن 250 تن . آب آن از چشمه و محصول آن میوه ، برنج و لبنیات است . شغل اهال
بگیرمگویش اصفهانی تکیه ای: hâgiru(n) طاری: hâgiru(n) طامه ای: hegiro(n) طرقی: hâgoro(n) کشه ای: hâgoro(n) نطنزی: hâgiro(n)
بگیریگویش اصفهانی تکیه ای: hâgire طاری: hâgire طامه ای: hegire طرقی: hâgere کشه ای: hâgere نطنزی: hâgire
بگ دانهلغتنامه دهخدابگ دانه . [ ب َ ن ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان کوه مره سرخی بخش مرکزی شهرستان شیراز. سکنه ٔ آن 250 تن . آب آن از چشمه و محصول آن میوه ، برنج و لبنیات است . شغل اهال
دادبکفرهنگ انتشارات معین(بگ ) (بَ) [ فا - تر. ] (اِمر.) = دادبیگ : متصدی عدلیه ، رئیس قضات ، امیر - داد، میرداد.