بکالغتنامه دهخدابکا. [ ب َ ] (اِ) بکاء، بَکی ̍ . نباتی است . (منتهی الارب ). نام یک قسم گیاهی است . (ناظم الاطباء). رجوع به بکاء، بکی ، و تذکره ٔ ضریر انطاکی ص 84 شود.
بکالغتنامه دهخدابکا. [ ب ُ] (ع اِ) بکای [ بکاء ] . گریه . (ناظم الاطباء). گریه . (مهذب الاسماء). اشک و زاری . بمعنی گریه که اشک ریختن باشد. (غیاث ). گریه . (مؤید الفضلاء) : تا
بک ءلغتنامه دهخدابک ء. [ ب َ ک ْءْ ] (ع مص ) بُک ْء کم شیر شدن ماده شتر. (ناظم الاطباء). کم شیر شدن ناقه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بکوء، بکاءة، بک ء. (منتهی الارب ) (اقرب الم
بک ءلغتنامه دهخدابک ء. [ ب َ ک ْءْ] (ع اِ) گیاهی است مانند جرجیر (نخود). (از اقرب الموارد). و رجوع به بکا و بکاء شود. و فی الحدیث : نحن معاشر الانبیاء فینا بکاء؛ ای : قلة الکلام
بکعلغتنامه دهخدابکع. [ ب َ ] (ع مص ) پیش آمدن کسی را بمکروه . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (اقرب الموارد). پیش آوردن کسی را چیزی که ناخوش آید. (مؤید الفضلاء)
بکاوگویش اصفهانی تکیه ای: beǰü طاری: bekâv/ vâkâv طامه ای: boǰev طرقی: bekâv کشه ای: begerd نطنزی: beǰu
بکاةلغتنامه دهخدابکاة. [ ب َ ] (ع اِ). بکاءة. یکی بکا و بکاء. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). رجوع به بکا و بکاء شود.