بوییدنلغتنامه دهخدابوییدن . [ دَ ] (مص ) بوکردن شخص چیزی را. (آنندراج ). استشمام کردن . بوی کردن . (فرهنگ فارسی معین ) : بجای مشک نبویند هیچ کس سرگین بجای باز ندارند هیچ کس ورکاک
بوییدنگویش اصفهانی تکیه ای: bu keri طاری: biyow kard(mun) طامه ای: bu kardan طرقی: bo kardmun کشه ای: bo kardmun نطنزی: bu kardan
بوییدنیلغتنامه دهخدابوییدنی . [ دَ ] (ص لیاقت ) قابل بوییدن . لایق بوییدن . درخوربوییدن . || مشهوم . (فرهنگ فارسی معین ).
بوئیدنلغتنامه دهخدابوئیدن . [ دَ ] (مص ) اشمام . اشتمام . شمیم . شمم . (منتهی الارب ). شمامه . (دهار). تشمم . (زوزنی ). رجوع به بوییدن شود.