بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِ مرکب ) پهلوی «بوستان ». مخفف بستان ، مرکب از بو (= بوی - رایحه ) و ستان (اداة مکان ). جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. باغ باصفا. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).مرکب از کلمه ٔ بو و کلمه ٔ ستان که بمعنی جای پیدا شدن است . (غیاث ). جنت . (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن
بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِخ ) دهی است که در بخش گچساران شهرستان بهبهان واقعاست . دارای 250 تن سکنه است و ساکنین از طایفه ٔ ماشت بابویی میباشند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
بوستانpark1واژه‌های مصوب فرهنگستانعرصهای عمومی، بزرگ یا کوچک، با گل و گیاه و درختان فراوان، عموماً واقع در شهر و مناسب برای پیاده‌روی
بوستان سندسلغتنامه دهخدابوستان سندس . [ ن ِ س ُ دُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سبزه و گلهای گوناگون . (ناظم الاطباء).
بوستان شیرینلغتنامه دهخدابوستان شیرین . [ ن ِ ] (اِ مرکب ) نام نوایی است که مطربان زنند. (اوبهی ). نوایی است از موسیقی قدیم . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بستان شیرین شود.
بوستان آرالغتنامه دهخدابوستان آرا. (نف مرکب ) بوستان آرای . آراینده ٔ بوستان . که بوستان را بجمال خود بیاراید. که از بوستان زیباتر و خرم تر باشد : سپید برف برآمدبکوهسار سیاه و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای .رودکی .
بوستان افروزلغتنامه دهخدابوستان افروز. [ اَ / س ِ اَ ] (اِ مرکب ) گلی است که آنرا تاج خروس گویند به سبب شباهتی که بدان دارد. (برهان ). همان گل تاج خروس است ، بسبب شباهتی که بدان دارد. گل تاج خروس . (رشیدی ). دیسم . (بحر الجواهر) (آنندراج ). دج الامیر. اماریطن :بو
بوستان پیرالغتنامه دهخدابوستان پیرا. (نف مرکب ) بوستان پیرای . باغبان . (آنندراج ). بستان پیرا. بوستان بان . (فرهنگ فارسی معین ) : اگر از دورباش بوستان پیرا نیندیشدسر از یک طوق با قمری کند سرو روان بیرون . صائب .بسعی بوستان پیرا چه حاجت ب
بوستانیلغتنامه دهخدابوستانی . (ص نسبی ) منسوب به بوستان است : ای سرو بلند بوستانی در پیش درخت قامتت پست . سعدی .رجوع به بوستان و بستانی شود. || (اِ) نوعی از شمشیر یمانی است : چهارم آنکه ساده باشد و اندک مایه اث
بوستانبانلغتنامه دهخدابوستانبان . (ص مرکب ) حافظ و نگهبان بوستان : بوستانبانا حال و خبر بستان چیست و اندر این بستان چندین طرب مستان چیست . منوچهری .بوستانبانا امروز به بستان بده ای زیر آن گلبن چون سبز عماری شده ای . <p class="au
قصاب بوستانیلغتنامه دهخداقصاب بوستانی . [ ق َص ْ صا ] (اِخ ) نام یکی از دههای بارفروش . رجوع به ترجمه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ص 158 شود.
بوستان سندسلغتنامه دهخدابوستان سندس . [ ن ِ س ُ دُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سبزه و گلهای گوناگون . (ناظم الاطباء).
بوستان سندسلغتنامه دهخدابوستان سندس . [ ن ِ س ُ دُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سبزه و گلهای گوناگون . (ناظم الاطباء).
بوستان شیرینلغتنامه دهخدابوستان شیرین . [ ن ِ ] (اِ مرکب ) نام نوایی است که مطربان زنند. (اوبهی ). نوایی است از موسیقی قدیم . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بستان شیرین شود.
بوستان گل نمایلغتنامه دهخدابوستان گل نمای . [ ن ِ گ ُ ن َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان باشد. (برهان ) (انجمن آرا). آسمان . (ناظم الاطباء).
بوستانیلغتنامه دهخدابوستانی . (ص نسبی ) منسوب به بوستان است : ای سرو بلند بوستانی در پیش درخت قامتت پست . سعدی .رجوع به بوستان و بستانی شود. || (اِ) نوعی از شمشیر یمانی است : چهارم آنکه ساده باشد و اندک مایه اث
بوستان آرالغتنامه دهخدابوستان آرا. (نف مرکب ) بوستان آرای . آراینده ٔ بوستان . که بوستان را بجمال خود بیاراید. که از بوستان زیباتر و خرم تر باشد : سپید برف برآمدبکوهسار سیاه و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای .رودکی .
سرابوستانلغتنامه دهخداسرابوستان . [ س َ ] (اِ مرکب ) مقلوب بستان (بوستان )سرا : یکی حجره خاص از پی دوستان در حجره اندر سرابوستان . سعدی .رجوع به سرابستان شود.