بوستان

bustān

۱. باغی که دارای گل‌های فراوان باشد؛ گلستان؛ بستان.
۲. پارک.

۱. بستان
۲. پارک
۳. باغ، حدیقه، روضه، گلستان ≠ کویر

بوستان

لغت‌نامه دهخدا

بوستان . (اِ مرکب ) پهلوی «بوستان ». مخفف بستان ، مرکب از بو (= بوی - رایحه ) و ستان (اداة مکان ). جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. باغ باصفا. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).مرکب از کلمه ٔ بو و کلمه ٔ ستان که بمعنی جای پیدا شدن است . (غیاث ). جنت . (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن

خرید اشتراک
افزودن واژه
افزونه مرورگر
درباره
ارتباط با ما