لغتنامه دهخدا
باجدی . [ ج َدْ دی ] (اِخ ) محمدبن ابی القاسم خضربن محمد حرانی ، معروف به ابن تیمیه و آن نام جده ٔ وی بوده است . باجدی شیخ و خطیب و واعظ و مفتی حران و مورد بزرگداشت حرانیان بود و مردم بدو اعتقاد پاک و نیکو داشتند و امر وی در آنان نافذ بود. حدیث شنید و روایت کند و یاقوت گوید م