بهار آوردنلغتنامه دهخدابهار آوردن . [ ب َ وَ دَ ] (مص مرکب ) گل دادن . شکوفه کردن : کجا روز کشتنْش بار آوردبسالی دو بارش بهار آورد.فردوسی .
بکار آوردنلغتنامه دهخدابکار آوردن . [ ب ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) استعمال کردن . (ناظم الاطباء: بکار) : وزین در نیز شاپور خردمندبکار آورد با او نکته ای چند. نظامی . || بجا آوردن و انجام دا
کارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. آنچه کسی انجام می‌دهد؛ عمل.۲. فعالیتی که فرد در ازای آن پول دریافت می‌کند؛ پیشه؛ شغل.۳. آنچه فرد را به خود مشغول می‌کند؛ سرگرمی.۴. وظیفه.۵. گرفتاری؛ مشغولیت.
کردنلغتنامه دهخداکردن . [ ک َ دَ ] (مص ) ساختن . (یادداشت مؤلف ) (ناظم الاطباء). درست کردن . ساختن . ترتیب دادن : و [ به صقلاب ] انگور نیست ولکن انگبین سخت بسیار است نبید و آنچ
آبلغتنامه دهخداآب . (اِ) (اوستائی آپ ap، سانسکریت آپ َ apa، پارسی باستانی آپی api، پهلوی آپ ap) مایعی شفاف بی مَزه و بوی که حیوان از آن آشامد و نبات بدان تازگی و تری گیرد. و آ
رویلغتنامه دهخداروی . (اِ) چهر. چهره . رخ . رخسار. وجه . صورت . محیا. مطلع. طلعت . معرف . منظر. دیدار. گونه . سیما. رو. (یادداشت مؤلف ). رو و رخسار است که به عربی وجه گویند. (
نوالغتنامه دهخدانوا. [ ن َ ] (اِ) وسایل زندگی . آنچه زندگی رادرخور است . (سعید نفیسی ، تعلیقات تاریخ بیهقی ، از حاشیه ٔ برهان چ معین ). روزی . قوت . (جهانگیری ) (انجمن آرا) (بر
