بهیةلغتنامه دهخدابهیة. [ ب َ هی ی َ ] (ع ص ) تأنیث بهی . (آنندراج ). مؤنث بهی ، یقال امراءة بهیة. (ناظم الاطباء). || روشن و تابان . (آنندراج ) (غیاث ). || لقبی است که در وزارت
بیهش شدنلغتنامه دهخدابیهش شدن . [ هَُ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) بیهوش شدن . از خود بیخود گشتن : هر آنکس که از دور بیند تراشود بیهش و برگزیند ترا. فردوسی .رجوع به بیهش و بیهوش شدن و هوش شو
بیهش کردنلغتنامه دهخدابیهش کردن . [ هَُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بیهوش کردن . ناتوان کردن . از هوش انداختن . از خود بیخود ساختن : هر آنکس که نیکی فرامش کندخرد را بکوشد که بیهش کند. فردوسی
بیهشلغتنامه دهخدابیهش . [ هَُ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوش .بیفکر. دیوانه . بیشعور. ناتوان . بی خرد : دیوانگان بیهشمان خواننددیوانگان نه ایم که مستانیم . رودکی .یکی کودکی خرد چون بیهش
بیهشانهلغتنامه دهخدابیهشانه . [ هَُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) بیهوشانه . رجوع به داروی بیهوشی (ذیل بیهوشی ) و بیهوشانه شود.
بهیةلغتنامه دهخدابهیة. [ ب َ هی ی َ ] (ع ص ) تأنیث بهی . (آنندراج ). مؤنث بهی ، یقال امراءة بهیة. (ناظم الاطباء). || روشن و تابان . (آنندراج ) (غیاث ). || لقبی است که در وزارت
بیهش شدنلغتنامه دهخدابیهش شدن . [ هَُ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) بیهوش شدن . از خود بیخود گشتن : هر آنکس که از دور بیند تراشود بیهش و برگزیند ترا. فردوسی .رجوع به بیهش و بیهوش شدن و هوش شو
بیهش کردنلغتنامه دهخدابیهش کردن . [ هَُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بیهوش کردن . ناتوان کردن . از هوش انداختن . از خود بیخود ساختن : هر آنکس که نیکی فرامش کندخرد را بکوشد که بیهش کند. فردوسی
بیهشلغتنامه دهخدابیهش . [ هَُ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوش .بیفکر. دیوانه . بیشعور. ناتوان . بی خرد : دیوانگان بیهشمان خواننددیوانگان نه ایم که مستانیم . رودکی .یکی کودکی خرد چون بیهش
بیهشانهلغتنامه دهخدابیهشانه . [ هَُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) بیهوشانه . رجوع به داروی بیهوشی (ذیل بیهوشی ) و بیهوشانه شود.