بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ ب َ / ب ِ هَُ دَ / دِ ] (اِ) بیهود. بیهوده . جامه ای را گویند که از حرارت آتش زرد شده باشد. (برهان ). رجوع به بیهوده شود.
بیهدهلغتنامه دهخدابیهده . [ هَُ دَ / دِ ] (ص مرکب ) مخفف بیهوده . باطل باشد و ناحق . ضد هده . (لغتنامه ٔ اسدی ). ناحق . باطل . یافه . خله . هزل . لاطائل . ترهه . بی سبب و جهت و علت . (برهان ) : نه همی بیهده دارند مر او را همه دوست <
