بهتانلغتنامه دهخدابهتان . [ ب ُ ] (ع مص ) دروغ بستن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دروغ بستن . دروغ زدن . افترا گفتن . (فرهنگ فارسی معین ). افترا و بلفظ نهادن و کردن و بستن
بهتانفرهنگ مترادف و متضاد۱. افترا، ترفند، تهمت، دروغ، فریه، کذب ۲. افترا زدن، افترا بستن، تهمت بستن، تهمت زدن، دروغ بستن، دروغ زدن
بهتان گفتنلغتنامه دهخدابهتان گفتن . [ ب ُ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) نسبت دروغ دادن . افترا گفتن . (فرهنگ فارسی معین ). نسبت دروغ دادن . (ناظم الاطباء). دروغ گفتن : که گفت حافظ از اندیشه ٔ
بهتان نهادنلغتنامه دهخدابهتان نهادن . [ ب ُ ن ِ / ن َدَ ] (مص مرکب ) افترا بستن . دروغ بستن : واﷲ که چو گرگ یوسفم واﷲبر خیره همی نهند بهتانم . مسعودسعد.این چنین بهتان منه بر اهل حق کای
بهتان گفتنلغتنامه دهخدابهتان گفتن . [ ب ُ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) نسبت دروغ دادن . افترا گفتن . (فرهنگ فارسی معین ). نسبت دروغ دادن . (ناظم الاطباء). دروغ گفتن : که گفت حافظ از اندیشه ٔ
بهتان نهادنلغتنامه دهخدابهتان نهادن . [ ب ُ ن ِ / ن َدَ ] (مص مرکب ) افترا بستن . دروغ بستن : واﷲ که چو گرگ یوسفم واﷲبر خیره همی نهند بهتانم . مسعودسعد.این چنین بهتان منه بر اهل حق کای