خالصهلغتنامه دهخداخالصه . [ ل ِ ص َ / ص ِ ] (ع ص ) بی آمیغ. (منتهی الارب ): غب خالصه ؛ تب نوبه که شطرالغب و ربعنباشد. || (اِ) زمین و ملک پادشاهی که به جاگیر کسی نباشد. (آنندراج )
شیربهافرهنگ فارسی عمید / قربانزادهبهای شیر؛ پول یا چیز دیگر که داماد در وقت ازدواج به پدر و مادر عروس میدهد.