بقللغتنامه دهخدابقل . [ ب َ ] (ع اِ) تره و سبزه ٔ بهار که از تخم روید نه از بیخ . یکی آن بقلة. ج ، بقول . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). تره . (صراح ) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (نصاب ). تره . ج ، بقول . (مهذب الاسماء). تره که پخته نانخورش سازند. (غیاث ال
بقللغتنامه دهخدابقل . [ ب َ ] (ع مص ) ظاهر شدن .(از اقرب الموارد) (از متن اللغه ). || سبزو با نبات شدن زمین . (از اقرب الموارد). رویانیدن زمین گیاه را. (آنندراج ) (از متن اللغه ). || سبز شدن شوره گیاه . (اقرب الموارد) . پدید آمدن سبزی برگ شوره گیاه . (از متن اللغة). || (اِ) هر گیاهی که زمین
بقلفرهنگ فارسی معین(بَ) [ ع . ] (اِ.) هر گیاهی که زمین بدان سبز گردد، اسم عام سبزی ها و علوفه های خوراکی ؛ سبزی ، تره ؛ ج . بقول .
بکللغتنامه دهخدابکل . [ ب َ ] (ع اِ) غنیمت . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || آمیزش . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
بکللغتنامه دهخدابکل . [ ب َ ] (ع مص ) آمیختن سخن و جز آن ، یقال بکل علینا حدیثه ؛ أی خلطه .(منتهی الارب ). آمیختن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی )(از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). آمیختن سخن و جز آن . (آنندراج ). || بکل السویق بالدقیق . (منتهی الارب ). آمیختن پِسْت را با آرد. (از ناظم الا
بکیللغتنامه دهخدابکیل . [ ب َ ] (ع ص ) خوش نما در لباس و رفتار، یقال هو جمیل ٌ بکیل ٌ. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || گوسپندان آمیخته با گوسپندان دیگر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || یقال ظلت الغنم بکیلة واحدة و عبیثة واحدة؛ اذا لقیت الغنم غنماً اخری فاختلط بعضها ببعض و هو مثل یضرب فی اختلا
بقلةلغتنامه دهخدابقلة. [ ب َ ل َ] (ع اِ) واحد بقل . (ناظم الاطباء). یکی بقل . (منتهی الارب ). تره زار و زمین سبزه ناک . (آنندراج ) (منتهی الارب ). تره که پخته نانخورش سازند. (غیاث اللغات ). خبازی بستانی . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بقل شود.- بقلة الاترجیة ؛ باد
بقلنقارلغتنامه دهخدابقلنقار. [ ب ِ ل َ ] (ترکی ، اِ) بغلنقاز. بَقْلَنْقاز پرنده ای کبودرنگ و ابلق ، پاهایش دراز و منقارش پهن و گوشتش حلال و مأکول . (از ناظم الاطباء) (از سروری ). جانوری است بزرگ . (شرفنامه ٔ منیری ). میرزا ابراهیم گوید که این لفظ ترکی است . (سروری ). || نام گوشه ای است از چهل و
بقلانیهلغتنامه دهخدابقلانیه . [ ب َ نی ی ِ ] (اِخ ) نام فعلی آن رضاگاهی است . و رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 شود.
اذواءلغتنامه دهخدااذواء. [ اِذْ ] (ع مص ) پژمرده کردن . خوشانیدن . پژمرانیدن . پلاسانیدن ، چنانکه گرما تره یعنی بقل را.
غفیفةلغتنامه دهخداغفیفة. [ غ َ فی ف َ ] (ع ص ) غفیفة من بقل ؛ تره ٔ سبز و تازه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
بقوللغتنامه دهخدابقول . [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ بقل . تره ها. (منتهی الارب ). ج ِ، بَقْل ْ. تره و سبزه که از تخم روید، نه از بیخ . (آنندراج ). ج ِ بقل . (فرهنگ نظام ). بهر جریب از بقول و خیارزار و جالیز و جزر و شلجم و پیاز و سیر و تره و دیگر خفریات . (تاریخ قم ص 112</spa
بقلةلغتنامه دهخدابقلة. [ ب َ ل َ] (ع اِ) واحد بقل . (ناظم الاطباء). یکی بقل . (منتهی الارب ). تره زار و زمین سبزه ناک . (آنندراج ) (منتهی الارب ). تره که پخته نانخورش سازند. (غیاث اللغات ). خبازی بستانی . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بقل شود.- بقلة الاترجیة ؛ باد
بقلنقارلغتنامه دهخدابقلنقار. [ ب ِ ل َ ] (ترکی ، اِ) بغلنقاز. بَقْلَنْقاز پرنده ای کبودرنگ و ابلق ، پاهایش دراز و منقارش پهن و گوشتش حلال و مأکول . (از ناظم الاطباء) (از سروری ). جانوری است بزرگ . (شرفنامه ٔ منیری ). میرزا ابراهیم گوید که این لفظ ترکی است . (سروری ). || نام گوشه ای است از چهل و
دودالبقللغتنامه دهخدادودالبقل . [ دُل ْ ب َ ] (ع اِ مرکب ) کامپایی . کرمی است که در تره ها افتد. (ازمفردات ابن بیطار). رجوع به تحفه ٔ حکیم مؤمن شود.
حرالبقللغتنامه دهخداحرالبقل .[ ح ُرْ رُل ْ ب َ ] (ع اِ مرکب ) تره که توان خورد آنرا چه پخته و چه خام . ج ، احرارالبقول . (مهذب الاسماء).سبزی خوردن . تره ها که خام توان خورد، چون گندنا و ریحان و مرزه و نعناع و ترتیزک و جعفری و امثال آن .
مبقللغتنامه دهخدامبقل . [ م ُ ق ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی مذکر از ابقال . ج ، مباقل . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.
متبقللغتنامه دهخدامتبقل . [ م ُ ت َ ب َق ْ ق ِ ] (ع ص ) آن که به طلب بقل برآید. (آنندراج ). کسی که بیرون می رودبرای فراهم کردن سبزه . (ناظم الاطباء). || کسی که چراند سبزه ، ستوران خود را. (آنندراج ). آن که ستوران وی می چرانند سبزه را. || خری که می چرد سبزه را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبقل شو