بقاللغتنامه دهخدابقال . [ ب َق ْ قا ] (ع اِ) تره فروش و بمعنی غله فروش ، لغت عامی است و صحیح بدّال است . (ناظم الاطباء). تره و سبزی فروش . (فرهنگ نظام ). فروشنده ٔ سبزیها. (از اقرب الموارد). در هندوستان به معنی غله فروش بسیار مستعمل شده است و به این معنی بدّال صحیح باشد و نزد اهل زبان بقال به
بکاللغتنامه دهخدابکال . [ ب ِ ] (اِخ ) (بنو...) بطنی است از حمیر و از آن است ابویزید نوف بن فضاله ازتابعین . (منتهی الارب ). پدر قبیله ای است از حمیر و از آن است ابایزید نوف تابعی ابن فضاله . (آنندراج ).
بکاللغتنامه دهخدابکال . [ ب ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان هلایجان بخش ایذه ٔ شهرستان اهواز. سکنه ٔ آن 175 تن . آب از چشمه . محصول آنجا گندم و جو. شغل اهالی آن زراعت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
درویش بقاللغتنامه دهخدادرویش بقال . [ دَرْ ب َق ْ قا ] (اِخ ) دهی است از دهستان سیس بخش شبستر شهرستان تبریز واقع در 14هزارگزی جنوب خاوری شبستر و 4هزارگزی راه شوسه ٔ صوفیان به سلماس و یکهزارگزی خط آهن جلفا، با <span class="hl" dir="
بقالاولغتنامه دهخدابقالاو. [ ب َ] (ع اِ) بقالیو. نوعی از ماهی دریاهای اروپا و افریقا . (دزی ج 1 ص 102). || ماهی قود، خشک نمک نزده . (دزی ج 1 ص 102).
بقالةلغتنامه دهخدابقالة. [ ب َق ْ قا ل َ ] (ع ص ) ارض بقالة؛ زمین تره زار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به بقیلة شود. || مؤنث بقال . (اقرب الموارد). رجوع به بقال شود.
بقالیلغتنامه دهخدابقالی . [ ب َ ] (اِخ ) بقلی . لقب محمدبن ابی القاسم خوارزمی . (منتهی الارب ). ابوالفضل زین الدین محمدبن قاسم از مشاهیر علمای عامه بود و در خوارزم نشو و نما یافته و در سال 562 هَ . ق . درگذشت . تألیفات بسیاری بدو منسوبست و از آنجمله است : کتا
بقالیلغتنامه دهخدابقالی . [ ب َق ْ قا ] (حامص ) عمل و شغل و حرفه ٔ بقال . خواربارفروشی . || (اِ) دکان بقالی . محل کسب بقال .
بداللغتنامه دهخدابدال . [ ب َدْ دا ] (ع ص ) آنکه غله فروشد و مردم آن را بقال گویند و در لغت بقال آن را گویند که تره فروشد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). غله فروش . مأکولات فروش ، و این همان است که عوام بغلط بقال گویند. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به بقال شود.
بقالاولغتنامه دهخدابقالاو. [ ب َ] (ع اِ) بقالیو. نوعی از ماهی دریاهای اروپا و افریقا . (دزی ج 1 ص 102). || ماهی قود، خشک نمک نزده . (دزی ج 1 ص 102).
بقالةلغتنامه دهخدابقالة. [ ب َق ْ قا ل َ ] (ع ص ) ارض بقالة؛ زمین تره زار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به بقیلة شود. || مؤنث بقال . (اقرب الموارد). رجوع به بقال شود.
بقالیلغتنامه دهخدابقالی . [ ب َ ] (اِخ ) بقلی . لقب محمدبن ابی القاسم خوارزمی . (منتهی الارب ). ابوالفضل زین الدین محمدبن قاسم از مشاهیر علمای عامه بود و در خوارزم نشو و نما یافته و در سال 562 هَ . ق . درگذشت . تألیفات بسیاری بدو منسوبست و از آنجمله است : کتا
بقالیلغتنامه دهخدابقالی . [ ب َق ْ قا ] (حامص ) عمل و شغل و حرفه ٔ بقال . خواربارفروشی . || (اِ) دکان بقالی . محل کسب بقال .
درویش بقاللغتنامه دهخدادرویش بقال . [ دَرْ ب َق ْ قا ] (اِخ ) دهی است از دهستان سیس بخش شبستر شهرستان تبریز واقع در 14هزارگزی جنوب خاوری شبستر و 4هزارگزی راه شوسه ٔ صوفیان به سلماس و یکهزارگزی خط آهن جلفا، با <span class="hl" dir="
چقال بقاللغتنامه دهخداچقال بقال . [ چ َق ْ قا ب َق ْ قا ] (اِ مرکب ،از اتباع ) بقال چقال . در تداول عوام ، اشاره به صاحبان حرفه های کوچک و دکانداران کم بضاعت است ، در مقام تحقیر و بی اعتنایی . و رجوع به بقال چقال و چغال شود.
کلاته بقاللغتنامه دهخداکلاته بقال . [ ک َ ت ِ ب َق ْ قا ] (اِخ ) دهی است از دهستان چناران بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. محلی جلگه و معتدل است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
یخنعلی بقاللغتنامه دهخدایخنعلی بقال . [ ی َ ن َ ب َق ْ قا ] (اِ مرکب ) (اصطلاح عامیانه ) یغنعلی بقال . یقنع. در تداول عامه ، آدم بی سر و پا و بی اهمیت . و رجوع به یغنعلی بقال شود.
یغنعلی بقاللغتنامه دهخدایغنعلی بقال . [ ی َ ن َ ب َق ْ قا ] (اِ مرکب ) یقنعلی بقال . یغنلی بیگ بقال . تعبیری به تمسخر از خود یا دیگری به مردی ناچیز و بی سروپا: مگر من یغنعلی بقالم ؟ (یادداشت مؤلف ).
