بضرلغتنامه دهخدابضر. [ ب َ ] (ع اِ) تلاق . لغتی است در بَظَر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). چوچوله . (یادداشت مؤلف ). دِلاّ غ . (یادداشت مؤلف ).
بضرلغتنامه دهخدابضر. [ ب ِ ] (ع مص ) ذهب دمه بِضراً مِضراً یعنی برایگان رفتن خون . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). و رجوع به بضرة شود.
بضرورتلغتنامه دهخدابضرورت . [ ب ِ ض َ رَ] (ق مرکب ) لابد. بناچار : بضرورت بتوان دانست که از آندو تن کدام کس را طاعت باید داشت . (تاریخ بیهقی ). اکنون بضرورت بتوان دانست که هرکس که
بضرةلغتنامه دهخدابضرة. [ ب َ رَ ] (ع اِ) بطلان چیزی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بطلان چیزی و منه : و ذهب دمه بِضراً مِضراً یعنی رایگان . (منتهی الارب ).
بار (دفعه)گویش اصفهانی تکیه ای: dahva طاری: dahva / passâ طامه ای: bâr / passâ طرقی: dahva / pas(s)â کشه ای: bâr / pasâ نطنزی: bâr
بضرورتلغتنامه دهخدابضرورت . [ ب ِ ض َ رَ] (ق مرکب ) لابد. بناچار : بضرورت بتوان دانست که از آندو تن کدام کس را طاعت باید داشت . (تاریخ بیهقی ). اکنون بضرورت بتوان دانست که هرکس که
بضرةلغتنامه دهخدابضرة. [ ب َ رَ ] (ع اِ) بطلان چیزی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بطلان چیزی و منه : و ذهب دمه بِضراً مِضراً یعنی رایگان . (منتهی الارب ).
سمناکلغتنامه دهخداسمناک . [ س َ ] (اِ) سماحت و آن بذل کردن بضرورت باشد، یعنی برو واجب شود بسببی از اسباب . (برهان ) (آنندراج ). سماحت و بذل بضرورت و لزوم . (ناظم الاطباء).
تبوللغتنامه دهخداتبول . [ ت َ ب َوْ وُ ] (ع مص ) تبول بر کسی ؛بضرب و دشنام فراگرفتن او را. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || شاش کردن . (ناظم الاطباء).
اشیالغتنامه دهخدااشیا. [ اَش ْ ] (ع اِ) صورتی از اشیاء ج ِ شی ٔ است که در فارسی شاعران همزه ٔ آخر آنرا بضرورت وزن یا قافیه کردن با کلمه های مختوم به الف حذف کنند : مجوی از وحدت
