بشکن زدنلغتنامه دهخدابشکن زدن . [ ب ِ ک َ زَ دَ ] (مص مرکب ) انگشت زدن . برآوردن آواز بقصد شادی از گذرانیدن سرانگشت انسی ابهام بر سر انسی میانین بسختی و شدت . و رجوع به بشکن و انگشت
بشک زدنلغتنامه دهخدابشک زدن . [ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) نازیدن و کرشمه کردن . (ناظم الاطباء) : کرشمه ای کن و بشکی بزن چه باشد اگر بگوشه ٔ لب همچو شکر فروخندی . نزاری قهستانی (از انج
بشکنیدنلغتنامه دهخدابشکنیدن . [ ب ِ ک َ دَ ] (مص ) شکستن . رام کردن . منقاد کردن . مطیع کردن . رجوع به شکنیدن شود : بسا حصن بلندا که می گشادبسا کره ٔنوزین که بشکنید.رودکی .
بشکنگویش اصفهانی تکیه ای: behma(r) طاری: behma طامه ای: bo:mar طرقی: behmar کشه ای: behma نطنزی: bahma(r)
