بشملغتنامه دهخدابشم . [ ] (اِ) بشمه . تشمیزج است . (اختیارات بدیعی ) (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به تشمیزج شود.
بشملغتنامه دهخدابشم . [ ب َ ] (اِ) بشک . بژم . شبنم ریزه را گویند که سحرگاهان بر سبزه زار نشیند و سفید نماید و آنرابعربی صقیع خوانند. (برهان ) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ نظام
بَشمhoarfrost, hoarواژه‌های مصوب فرهنگستاننهشتی از یخ‌بلورهای به‌هم‌چسبیده که معمولاً به‌طور مستقیم بر روی اجسام نازکی که در معرض هوا قرار دارند تشکیل میشود
بشم ،بشت ،بشش،بشمون ،بششون، بشتون /بِهِم،بهت،بهش ،بهمون ،بهشون،بهتونگویش تهرانیبه من ،به تو،به او،به ما،به شما،به ایشان
بشم وزغلغتنامه دهخدابشم وزغ . [ ب َ م ِ وَ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پشم وزغ . بفارسی طحلب است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع به پشم وزغ شود.
بشمهلغتنامه دهخدابشمه . [ ب َ م َ / م ِ ] (اِ) بشم . بشیمه . پوستی که هنوز آنرا دباغت نکرده باشند. (برهان ) (از جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). پوست خام که آنرا سیرم گو
بشمقلغتنامه دهخدابشمق . [ ب َ م َ ] (ترکی ، اِ) بشماق . رجوع به بشماق ، بشماقچی ، بشماقدار و دزی ج 1 ص 90 شود.