بسللغتنامه دهخدابسل . [ ] (اِخ ) یکی از پنجاه تن افراد خاندان فانمین (پاندوان ) که به پادشاهی رسید. (مجمل التواریخ و القصص ). رجوع به همین کتاب ص 116 شود.
بسللغتنامه دهخدابسل . [ ب َ ] (اِخ ) لقب بنی عامربن لوی که طایفه ای از قریش بیرونی مکه اند و آنها دو طایفه بوده اند و طایفه ٔ دویم یسل است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از ا
بسللغتنامه دهخدابسل . [ ب َ ] (ع اِ) اسم فعل بمعنی آمین . یقال : بسلا بسلا؛یعنی آمین آمین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || عذاب . گویند: بسلا له ؛ ای ویلا له . (م
بسللغتنامه دهخدابسل . [ ب َ ] (ع اِ) حلال . (برهان ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (جهانگیری ) (مهذب الاسماء). و رجوع به دزی ج 1 ص 87 و شعوری ج 1 شود.
بصللغتنامه دهخدابصل . [ ب َ ص َ ] (ع اِ) پیاز. بصلة یکی ، و منه المثل : هو اکسی من البصل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (ترجمان علامه جرجانی ص 26) (غیاث ) (آنندراج ) (مؤید ال
بسل کوهلغتنامه دهخدابسل کوه . [ ] (اِخ ) نام آبادیی در چالکرود تنکابن مازندران . رجوع به ترجمه ٔ سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو چ 1336 هَ . ش . بنگاه ترجمه و نشر کتاب ص 143 ش
بسل کوهلغتنامه دهخدابسل کوه . [ ] (اِخ ) نام آبادیی در چالکرود تنکابن مازندران . رجوع به ترجمه ٔ سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو چ 1336 هَ . ش . بنگاه ترجمه و نشر کتاب ص 143 ش
بسلاًبسلاًلغتنامه دهخدابسلاًبسلاً. [ ب َ لَن ب َ لَن ] (ع اِمرکب ) اسم فعل (ناظم الاطباء). رجوع به بسل شود.
بسلهلغتنامه دهخدابسله . [ ب َ ل َ / ل ِ ] (اِ) بسیله . بِسلاّ . بسیل ، دانه ای است مابین ماش و عدس که آن را مُلک خوانند و به عربی خلر خوانند. (برهان ). دانه ٔ مابین ماش و عدس که
بسلةلغتنامه دهخدابسلة. [ ب ُ ل َ ] (ع اِ) بسل . اجرت افسونگر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). مزد افسونگر. (مهذب الاسماء). اجرت راقی . (اقرب الموارد).
