بسد

bo(e)ssad

معنی

مرجان: ◻︎ سیاهش مژه دیده‌ها قیرگون / چو بسد لب و رخ همانند خون (فردوسی: ۱/۱۷۳).

جست‌وجوی دقیق

بسد

لغت‌نامه دهخدا

بسد. [ ب ُ ](اِ) بمعنی بست باشد که گلزار است . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (جهانگیری ). لفظ بسد مبدل بُست بمعنی باغی که در آن گل یا میوه یا هر دو باشد. (فرهنگ نظام : بست ). بست و گلزار. (ناظم الاطباء). گلستان . || جایی که میوه ٔ خوشبوی بهم رسد. (برهان ) . جایی که میوه های

بسد

لغت‌نامه دهخدا

بسد. [ ب ُ / ب ِ س س َ ] (اِ) بسذ. وسد. مرجان را گویند و آن را حجر شجری نیز خوانند. (برهان ). معرب بُسَد، مرجان . (انجمن آرا) (ذخیره ) (فرهنگ خطی ). مرجان که به هندی آن را مونگا گویند. (غیاث ). آن را کامه نیز گویند. به تازیش مرجان و به هندی ب

بسد

فرهنگ فارسی عمید

مرجان: ◻︎ سیاهش مژه دیده‌ها قیرگون / چو بسد لب و رخ همانند خون (فردوسی: ۱/۱۷۳).

بسد

دیکشنری فارسی به عربی

مرجان

بسد

فرهنگ فارسی معین

(بُ یا بِ سَّ) [ په . ] ( اِ.) مرجان .

جست‌وجوی هم‌آوا

بیست بیست

لغت‌نامه دهخدا

بیست بیست . (ق مرکب ) بیستگان . بیست تا بیست تا. به دسته های بیست تائی : دخترکان بیست بیست خفته بهر سوپهلو بنهاده بیست بیست بپهلو.منوچهری .

یک بیست و دو بیست

گویش تهرانی

نحوه شمارش زورخانه ای 21و22

بست

لغت‌نامه دهخدا

بست . [ ب ُ ] (اِخ ) آبست ، نام ولایتی . (برهان ). مملکتی . (ناظم الاطباء). نام ولایتی است از خراسان و از آنجاست ابوالفتح بستی وزیر سلطان محمود. (انجمن آرا)(آنندراج ). نام شهری . (شرفنامه ٔ منیری ) (هفت قلزم ).شهری است از ایران . (غیاث ). نام ولایتی است در خراسان ایران . (فره

یبست

لغت‌نامه دهخدا

یبست . [ ی َ ب َ ] (اِ) گیاهی باشد صحرایی شبیه به اسفناج و آن را در آشها کنند و به عربی غملول خوانند. (برهان ) (آنندراج ). برغست : چنان است کارم تباه و تبست که نبود مرا نانخورش جز یبست .فرید احول (از جهانگیری ).

بست

لغت‌نامه دهخدا

بست . [ ب ِ ] (عدد، اِ) مخفف بیست که ترجمه ٔ عدد عشرین است . (غیاث ) (آنندراج ) (شعوری ج 1 ورق 200). بیست . دو دفعه ده . (ناظم الاطباء). عدد بیست که لفظ دیگرش عشرین است لفظ مذکور مخفف بیست است و در فارسی هندو

جست‌وجوی مشابه

بسدک

فرهنگ فارسی عمید

= اکلیل‌الملک

بسدک

فرهنگ فارسی عمید

دستۀ گندم یا جو دروشده؛ بسک.

بسدی

فرهنگ فارسی عمید

۱. به رنگ بسد؛ سرخ‌رنگ.۲. تهیه‌شده از بسد.

بسدیو

لغت‌نامه دهخدا

بسدیو. [ ] (اِ) باسدیو. از اصطلاحات ستاره شناسی هند است . رجوع به ماللهند ص 200 س 11 و 17شود.

بسدک

لغت‌نامه دهخدا

بسدک . [ ب َ دَ ] (اِ) دارویی است که آن را اکلیل الملک خوانند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). گیاهی است که آن را بَسیَه نیز گویند و اکلیل الملک هم خوانندش . (شرفنامه ٔ منیری ). گیاهی دوایی که اکلیل الملک نیز گویند. (ناظم الاطباء).