بزیچهلغتنامه دهخدابزیچه . [ ب ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) (از: بز + -یچه ، علامت تصغیر چون دریچه ). (حاشیه ٔ برهان چ معین ). بزغاله را گویند، و بعربی حلان و حُلام خوانند و حلوان غلط
بنیچه بستنلغتنامه دهخدابنیچه بستن . [ ب ُ چ َ / چ ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) تعیین کردن جمع و بدهی هر صنف و ملکی را. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).
بنیچهلغتنامه دهخدابنیچه . [ ب ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) جمعی را گویند که بر اصناف حرفت و املاک می بندند. (برهان ). جمعی را گویند که بر اصناف حرفت و املاک می بندند و آن دفتری است جد
بنیچه بندیلغتنامه دهخدابنیچه بندی . [ ب ُ چ َ / چ ِ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل بخش کردن کار زراعت به دسته های کشاورز. تقسیم کار زارع در ده ها. تقسیم کردن عمل کشت قریه ای میان رعایای قریه
بویچهلغتنامه دهخدابویچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) گیاهی باشد که مانند ریسمان بر درخت پیچد و بعربی عشقه گویند. (برهان ) (آنندراج ). عشقه . (فرهنگ فارسی معین ). عشقه و گیاهی که مان
بیچهلغتنامه دهخدابیچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) دیواری است که مابین دو دیوار خانه ٔ سرمایی نهند و بنهایت نرسانند و سقف سازند تا آن خانه گرم تر شود و بفارسی بیچه گویند و بعربی عَرس خو
پنیر مایهلغتنامه دهخداپنیر مایه . [ پ َ ی َ / ی ِ ](اِ مرکب ) چیزی است در شیردان بره و بزیچه ٔ نوزاد و امثال آن پیش از آنکه جزشیر خورده نباشد و آن را برای کلچانیدن شیر بکار برند تا پ
ذرٔآءلغتنامه دهخداذرٔآء. [ ذَ ] (ع ص ، اِ) تأنیث اَذرَء (شاید معرّب زال ) زن پیر. || عناق ذرٔآء؛ آن بزیچه ٔ ماده که هر دو گوش وی خجک دارد و دیگر بدنش سیاه بود یا آنکه در سر وی س
ایجهلغتنامه دهخداایجه . [ ج َ / ج ِ ] (پسوند) ایچه . ایزه . ایژه .ایشه . در کلماتی مثل : بزیچه ، منیجه ، دریچه ، لبیشه ، لویشه علامت تصغیر است و گاه علامت تأنیث : نیزه . نیجه .
ذم ءلغتنامه دهخداذم ء. [ ذَم ْءْ ] (ع مص ) دشوار آمدن بر. روان گردیدن آب بینی بزغاله ، جاری شدن آب و مخاط بینی بزیچه . || (ص ، اِ) مرد نکوهیده .
ابوحبیبلغتنامه دهخداابوحبیب . [ اَ ح َ ] (ع اِ مرکب ) ماهی شور. (مهذب الاسماء). || بزغاله . بزیچه . || جدی بریان کرده شده . (منتهی الارب ).