بزگیریلغتنامه دهخدابزگیری . [ ب ُ ] (حامص مرکب ) گرفتن بز. بز گرفتن . رجوع به بز گرفتن شود. || مکر و حیله کردن . (غیاث اللغات ). کنایه ازمکر و حیله کردن . (آنندراج ). || دزدی . (غ
بگیریگویش اصفهانی تکیه ای: hâgire طاری: hâgire طامه ای: hegire طرقی: hâgere کشه ای: hâgere نطنزی: hâgire
بگیریمگویش اصفهانی تکیه ای: hâgirima طاری: hâgirim طامه ای: hegirim طرقی: hâgirim کشه ای: hâgirim نطنزی: hâgirim
بگیریدگویش اصفهانی تکیه ای: hâgiriya طاری: hâgirid طامه ای: hegirid طرقی: hâgirid کشه ای: hâgirid نطنزی: hâgirid
بگیریدگویش اصفهانی تکیه ای: hâgiriya طاری: hâgirid طامه ای: hegirid طرقی: hâgirid کشه ای: hâgirid نطنزی: hâgirid / hegirid
بازگیریلغتنامه دهخدابازگیری . (اِخ ) دهی است از دهستان میان خواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه که در 12 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ عمومی تربت حیدریه به نیازآباد واقع است . ناحیه ای اس
بازگیریلغتنامه دهخدابازگیری . (حامص مرکب ) مصادره . نگاهداری موقتی اموال اشخاص به توسط دولت در موقع احتیاج و برای مصلحت عمومی . (لغات مصوبه ٔ فرهنگستان ) (فرهنگ رازی ).
بزبگیریلغتنامه دهخدابزبگیری . [ ب ُ ب ِ ] (حامص مرکب ) خریدن به بهائی سخت ارزان از مغفلی . (یادداشت بخط دهخدا).
