بزگیریلغتنامه دهخدابزگیری . [ ب ُ ] (حامص مرکب ) گرفتن بز. بز گرفتن . رجوع به بز گرفتن شود. || مکر و حیله کردن . (غیاث اللغات ). کنایه ازمکر و حیله کردن . (آنندراج ). || دزدی . (غ
بگیرمگویش اصفهانی تکیه ای: hâgiru(n) طاری: hâgiru(n) طامه ای: hegiro(n) طرقی: hâgoro(n) کشه ای: hâgoro(n) نطنزی: hâgiro(n)
بگیردگویش اصفهانی تکیه ای: hâgire طاری: hâgira طامه ای: hegire طرقی: hâgera کشه ای: hâgera نطنزی: hâgira
بگیرندگویش اصفهانی تکیه ای: hâgirande طاری: hâgirand طامه ای: hegiran(d) طرقی: hâgirand کشه ای: hâgiran(d) نطنزی: hâgiran(d)
بزگیریلغتنامه دهخدابزگیری . [ ب ُ ] (حامص مرکب ) گرفتن بز. بز گرفتن . رجوع به بز گرفتن شود. || مکر و حیله کردن . (غیاث اللغات ). کنایه ازمکر و حیله کردن . (آنندراج ). || دزدی . (غ
