بهکلةلغتنامه دهخدابهکلة. [ ب َ ک َل َ ] (ع ص ) زن نازک اندام نیکوزندگانی . بهکن . (از ذیل اقرب الموارد). مؤنث بهکل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). و رجوع به ماده ٔ ق
بزکوهیگویش اصفهانی تکیه ای: šokâr طاری: boz-e kühi / ešgâr طامه ای: šekâr طرقی: bez-e kühi / ešgâr کشه ای: bozešgâr نطنزی: šekâr
بهکلةلغتنامه دهخدابهکلة. [ ب َ ک َل َ ] (ع ص ) زن نازک اندام نیکوزندگانی . بهکن . (از ذیل اقرب الموارد). مؤنث بهکل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). و رجوع به ماده ٔ ق
ظبيدیکشنری عربی به فارسیبزکوهي , جنس نر اهو وحيوانات ديگر , قوچ , دلا ر , بالا پريدن وقوز کردن(چون اسب) , ازروي خرک پريدن , مخالفت کردن با (دربازي فوتبال وغيره) , جفتک , جفتک انداختن ,
متهوردیکشنری عربی به فارسیباکله , سربجلو , بادست پاچگي , تند , سراسيمه , بي پروا , شيرجه رونده , معلق , عجول , تند و شديد
بزالةلغتنامه دهخدابزالة. [ ب ُ ل َ ] (ع اِ) صافی هر چیزی : بزاله ٔ خمر؛ صافی باده . (یادداشت بخط دهخدا).