لغتنامه دهخدا
بزیذی . [ ب ِ ذی ی ] (ص نسبی ) نسبت به بِزیذی ̍ که قریه ای است از قراء بغداد. و ابومسلم جعفربن بابی جیلی در آنجا سکونت گزید و بدان نسبت شهرت یافت . وی از ابوبکر محمدبن ابراهیم بن مقری و ابوعبداﷲبن بطه روایت دارد. و فقه را نزد ابوحامد اسفراینی آموخت و بسال <span class="hl" dir