معنی بزار | واژه یاب

جست‌وجوی دقیق

بزار

لغت‌نامه دهخدا

بزار. [ ب َزْ زا ] (اِخ ) احمدبن عمروبن عبدالخالق ، مکنی به ابوبکر. از حافظان و علماء حدیث و اصل وی از بصره بود، او را دو مسند است کبیر و صغیر که مسند کبیر «الب

بزار

لغت‌نامه دهخدا

بزار. [ ب َزْ زا ] (اِخ ) لقب جمعی محدث و شاعر است . رجوع به محاسن اصفهان مافروخی ص 33 و تاریخ الخلفاء ص 251 شود.

بزار

لغت‌نامه دهخدا

بزار. [ ب َزْ زا ] (ع ص ) بلغت اهالی بغداد،فروشنده ٔ روغن . (ناظم الاطباء). روغن کتان فروش . فروشنده ٔ روغن بزرک . (یادداشت بخط دهخدا). اسم آنکه روغن بزور و دان

بزار

لغت‌نامه دهخدا

بزار. [ ب ِ ] (ق مرکب ) (از: ب + زار)در حالت زاری . نالان . خروشان . زاری کنان : گرفتش کمربند و افکندخوارخروشی برآمد ز ترکان بزار.فردوسی .

بزار

لغت‌نامه دهخدا

بزار. [ ب ُ ] (اِخ ) ابزار، که قریه ای است در دوفرسخی نیشابور، و عامه آنرا بزار گویند. و نسبت بدان بزاری شود. و ابواسحاق ابراهیم بن احمدبن محمد بزاری محدث منسوب

جست‌وجوی هم‌آوا

بذار

لغت‌نامه دهخدا

بذار. [ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ بذر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از معجم متن اللغة) (از ذیل اقرب الموارد) (شرح قاموس ) (از تاج العروس ).

بذار

واژه‌نامه آزاد

صورت عامیانۀ فعل امر «بگذار».

جست‌وجوی مشابه

بزار و رزاز

فرهنگ گنجواژه

کاسب‌ها.

بزاریدن

لغت‌نامه دهخدا

بزاریدن . [ ب ِ دَ ] (مص ) (از: ب + زاریدن ) گریستن بآواز. زاریدن . (از یادداشتهای دهخدا) : دعوت زاریست روزی پنج باربنده را که در نماز او بزار. مولوی .بزارید وق

بزاریدن

لغت‌نامه دهخدا

بزاریدن . [ ب ُ دَ ] (مص ) گداختن و ذوب کردن . (ناظم الاطباء). در آنندراج بزازیدن آمده است و ظاهراً صورت صحیح کلمه هم همین باشد زیرا مصدر دیگر آن بزاختن است . ر

تیر بزار

گویش مازنی

نام مرتعی در لفور سوادکوه

علی بزار

لغت‌نامه دهخدا

علی بزار. [ ع َ ی ِ ب َزْ زا ] (اِخ ) از شعرای اصفهان در قرن پنجم هجری و معاصر با مافروخی اصفهانی بود. رجوع به محاسن اصفهان مافروخی ص 33 و ترجمه ٔ محاسن اصفهان

جست‌وجوی متن

بزاریدن

لغت‌نامه دهخدا

بزاریدن

لغت‌نامه دهخدا

علی بزار

لغت‌نامه دهخدا

گُو باش

گویش گنابادی

در گویش گنابادی یعنی بزار باشه ، اوکی ، خوب ، بسیار خوب

ابوعمر

لغت‌نامه دهخدا

ابوعمر. [ اَع ُ م َ ] (اِخ ) دینار بزار. رجوع به دینار... شود.