برکارلغتنامه دهخدابرکار.[ ب َ ] (ص مرکب ) آگاه بکار. مسلط بکار : چو مرد باشد برکار و بخت باشد یارز خاک تیره نماید بچشم زر عیار. بوحنیفه ٔ اسکافی .ای مفتی شهر از تو برکارتریم با اینهمه مستی از تو هشیارتریم . <p class="author"
بارکار ایمنsafe working loadواژههای مصوب فرهنگستانبیشینۀ باری که میتوان بهطور ایمن با یک افزاره یا وسیله جابهجا کرد اختـ . باکا SWL
برکرانلغتنامه دهخدابرکران . [ب َ ک َ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) برکنار. دور : کسی را که بینی ز حق برکران منه با وی ای خواجه حق در میان . سعدی .رجوع به کران شود.
برکردنلغتنامه دهخدابرکردن . [ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بلند کردن . بربردن . بالا بردن . (فرهنگ فارسی معین ). برداشتن . رجوع به بردن و برداشتن و بالا بردن شود : بدخواه تو هرچند حقیر است مر او رااز تخت فرودآورو برکن بسر دار. فرخی .- <sp
برکرانلغتنامه دهخدابرکران . [ب َ ک َ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) برکنار. دور : کسی را که بینی ز حق برکران منه با وی ای خواجه حق در میان . سعدی .رجوع به کران شود.
برکردنلغتنامه دهخدابرکردن . [ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بلند کردن . بربردن . بالا بردن . (فرهنگ فارسی معین ). برداشتن . رجوع به بردن و برداشتن و بالا بردن شود : بدخواه تو هرچند حقیر است مر او رااز تخت فرودآورو برکن بسر دار. فرخی .- <sp