برکاستلغتنامه دهخدابرکاست . [ ب َ ] (مص مرکب مرخم ، اِمص ) کمی . کاهش : بدو گفت بیژن که این راست است ز من کار تو پاک برکاست است . فردوسی .زآنکه در حسن برافزونی و برکاست نیی من بعش
برخاستنگویش اصفهانی تکیه ای: ârehesti طاری: ârossây(mun) طامه ای: beland boɂan طرقی: orsâymun کشه ای: ârsâymun نطنزی: ârossâɂan
برخاستگویش اصفهانی تکیه ای: ârestâ طاری: ârossâ طامه ای: beland bobo طرقی: orsâ کشه ای: ârsâ نطنزی: ârossâ
برافزونلغتنامه دهخدابرافزون . [ ب َ اَ ] (ص مرکب ) رو به افزایش . دائم التزاید. روزافزون : شرم چرا داشت باید ای عجب او رازان کرم و فضل روزروز برافزون . فرخی .جاوید زیادی بشادکامی ش