برکفرهنگ فارسی عمید۱. نوعی پارچۀ ضخیم از پشم شتر یا کرک بز که از آن لباس زمستانی بهخصوص پالتو میدوزند.۲. نوعی جامۀ ضخیم که در زمستان چوپانان بر تن میکنند یا روی دوش میاندازند.
برق برق زدنلغتنامه دهخدابرق برق زدن . [ ب َ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) درخشیدن .سخت صیقلی بودن . سخت براق بودن . رجوع به برق شود.
بَرق یا بَرِقْگویش گنابادی در گویش گنابادی تکه ای فلزی یا چوبی به شکل دری کوچک است که جلوی ورودی جوی آب ، در دم باغ ها و زمینها داخل یک چهارچوب قرار میگیرد و مانع ورود و خروج آب میگردد و در هنگام نیاز به آبیاری برداشته شده و بعد دوباره در جای خود قرار میگیرد و پس از آبیاری دو طرف یا یک طرف آن را خاک میریزند تا محکم کاری شده ب
برق (رعد و برق)گویش اصفهانی تکیه ای: barq طاری: barq طامه ای: barq طرقی: barq کشه ای: barq نطنزی: barq
برق (رعد و برق)گویش کرمانشاهکلهری: taš-e barq گورانی: taš-e barq سنجابی: taš-e barq کولیایی: taš-e barq زنگنهای: taš-e barq جلالوندی: taš-e barq زولهای: taš-e barq کاکاوندی: taš-e barq هوزمانوندی: taš-e barq
برکندنلغتنامه دهخدابرکندن . [ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کندن . جدا کردن از زمین . قلع کردن . قلع. اقتلاع . (تاج المصادر بیهقی ). قلع و قمع کردن . از جا درآوردن . از بیخ برآوردن . (آنندراج ). استیصال . (یادداشت مؤلف ). نزع . انتزاع : شمشیر تو شیر اوژند پرتاب تو پیل افک
برکهلغتنامه دهخدابرکه . [ ] (اِخ ) یمین . از خانان گوگ اردو از خاندان باتو یا خانان دشت قپچاق غربی (654 تا664 هَ . ق .). (ترجمه ٔ طبقات سلاطین اسلام لین پول ).
برکهلغتنامه دهخدابرکه . [ ب َ رَ ک َ / ک ِ ] (از ع ، اِمص )افزونی و فراخی و بسیاری . (مهذب الاسماء). افزونی . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ترتیب عادل ). برکت : کجا نبید است آنجا بود جوانمردی کجا نبیداست آنجایگه بود برکه . <p clas
برکهلغتنامه دهخدابرکه . [ ب ِ ک َ ](اِخ ) دهی است از دهستان بیضا بخش اردکان شهرستان شیراز. سکنه 112 تن . (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 7).
برکندنلغتنامه دهخدابرکندن . [ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کندن . جدا کردن از زمین . قلع کردن . قلع. اقتلاع . (تاج المصادر بیهقی ). قلع و قمع کردن . از جا درآوردن . از بیخ برآوردن . (آنندراج ). استیصال . (یادداشت مؤلف ). نزع . انتزاع : شمشیر تو شیر اوژند پرتاب تو پیل افک
برکه ٔ اردشیرلغتنامه دهخدابرکه ٔ اردشیر. [ ب ِ ک َ ی ِ اَ دَ ] (اِخ ) نام شهری است از ولایت فارس . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). شهری است که اردشیر بابکان آن را بنا کرده است . یکی از شهرهای ششگانه ٔ اردشیر بابکان : دگر شارسان برکه ٔ اردشیرپر از باغ و پر گلشن و آبگیر.
برکه ٔ زلزللغتنامه دهخدابرکه ٔ زلزل . [ ب ِ ک َ ی ِ زِ زِ ] (اِخ ) به بغداد است . منسوب به زلزل رازی عودی معروف .
برکهلغتنامه دهخدابرکه . [ ] (اِخ ) یمین . از خانان گوگ اردو از خاندان باتو یا خانان دشت قپچاق غربی (654 تا664 هَ . ق .). (ترجمه ٔ طبقات سلاطین اسلام لین پول ).
طبرکلغتنامه دهخداطبرک . [ طَ ب َ رَ ] (اِخ ) قلعه ای است به ری . (منتهی الارب ). دزی است بر فراز کوهی خرد نزدیک شهر ری بر جانب راست رونده بخراسان که از جانب چپ وی کوه بزرگ ری واقع است . این دز بخرابه ٔ ری پیوسته است که آن را سلطان طغرل بن ارسلان بن طغرل بن محمدبن ملکشاه بن ارسلان بن داودبن سل
پهلوان مراداخی ابرکلغتنامه دهخداپهلوان مراداخی ابرک . [ پ َ ل َ م ُ اَ اَ رَ ] (اِخ ) رجوع به مراداخی ابرک (؟)...در ذیل جامع التواریخ رشیدی (ص 163) شود.
خبرکلغتنامه دهخداخبرک . (اِخ ) خبرک دیهی بزرگ است (بفارس ). (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 123). حمداﷲ مستوفی آرد: خبرک و قالی دیهی است بحدود مرغزار قالی میوه اندک دارد و غلات فراوان . (از نزهة القلوب ج 3 چ لیدن ص <span class="hl" di
چنبرک و قنبرکلغتنامه دهخداچنبرک و قنبرک . [ چَم ْ ب َ رَ ک ُ قَم ْ ب َ رَ ] (ص مرکب ، از اتباع ) کج و کوله . خم و چم .