برفشاندنلغتنامه دهخدابرفشاندن . [ ب َ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) برافشاندن . حرکت دادن دست را تا هرچه در دست باشد بیفتد. (آنندراج ). || ریختن . پاشیدن : چو ممکن گرد امکان برفشاندبجز
برفشاندنیلغتنامه دهخدابرفشاندنی . [ ب َ ف َ / ف ِ دَ] (ص لیاقت ) قابل برفشاندن . رجوع به برفشاندن شود.
دست برفشاندنلغتنامه دهخدادست برفشاندن . [ دَ ب َ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) دست برافشاندن . دست افشاندن . کنایه از جدا شدن و ترک گفتن . (آنندراج ). ورجوع به دست افشاندن و دست برافشاندن ش
روان برفشاندنلغتنامه دهخداروان برفشاندن . [ رَ ب َ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب )جان فشاندن . رجوع به روان افشاندن شود : همی برفشانم به خیره روان خمیده روانم چو خم کمان .فردوسی .
بیفشاندنلغتنامه دهخدابیفشاندن . [ ی َدَ ] (مص ) افشاندن : بیفشاندن بر؛ نثار کردن . (یادداشت مؤلف ). || تکانیدن : تجثجث ؛ بیفشاندن مرغ پر خود را. (منتهی الارب ). رجوع به افشاندن شود
برفشاندنیلغتنامه دهخدابرفشاندنی . [ ب َ ف َ / ف ِ دَ] (ص لیاقت ) قابل برفشاندن . رجوع به برفشاندن شود.
دست برفشاندنلغتنامه دهخدادست برفشاندن . [ دَ ب َ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب ) دست برافشاندن . دست افشاندن . کنایه از جدا شدن و ترک گفتن . (آنندراج ). ورجوع به دست افشاندن و دست برافشاندن ش
روان برفشاندنلغتنامه دهخداروان برفشاندن . [ رَ ب َ ف َ / ف ِ دَ ] (مص مرکب )جان فشاندن . رجوع به روان افشاندن شود : همی برفشانم به خیره روان خمیده روانم چو خم کمان .فردوسی .
دست برافشاندنلغتنامه دهخدادست برافشاندن . [ دَ ب َاَ دَ ] (مص مرکب ) دست برفشاندن . دست افشاندن . کنایه از جدا شدن و ترک گفتن . (از آنندراج ) : ما که به خود دست برافشانده ایم بر سر خاکی
نفضلغتنامه دهخدانفض . [ ن َ ] (ع مص ) افشاندن . (غیاث اللغات ). بیفشاندن جامه . (زوزنی ). برفشاندن جامه و درخت را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). فشاندن درخت و جامه . (از بحرالج